misbruik & Liefde

hoofdstuk 2 (Mark)

toen  het pauze was pakte ik gelijk me mobiel.

'Hallo dit is het nummer van de jeugdzorg u spreekt met Nadia Kapper. Kan ik u helpen?' vroeg een vrouwenstem.

'Ja, een vriendin van mij word misbruikt door haar stiefvader.' zei ik. oké vriendin was gelogen maar ik wou wel dat ze me vriendin werd.

'Oké en hoe heet u vriendin?' vroeg ze.

'Uh, dat wil ik niet zeggen ik ben er stiekem achter gekomen en zij weet het dus niet. ik wil weten hoe ik haar kan helpen?' zei ik. ik denk niet dat ze het op prijs stelt als ik het zomaar vertel.

'Wel ze kan het tegen haar moeder vertellen als ze die heeft of er met mensen over praten.' zei de mevrouw. 

'Oké, dank u wel.' ik zag Rosa weg lopen. 'ROOS.' riep ik en ze keek om.

'Kan ik u later terug bellen?' vroeg ik snel.

'Tuurlijk doei.' zei ze en ze hing op. ik liep snel naar Rosa toe.

'Hoi.' zei ik.

'Hoi Mark.' zei ze verward. wat wil hij nou? dacht ze.

'Waarom loop je naar het bos en niet naar je vrienden?' zei ik en ik wees naar de groepjes in de kantine. 

'Ik ga normaal altijd in de eerste en de laatste pauze naar het bos.' zei Rosa. hij is knap ik ben benieuwd of hij innerlijk ook leuk is. zou hij mee willen naar mijn plekje? 'Wil je met me mee?' zeg ja zeg ja.

'Ja lijkt me leuk.' zei ik enthousiast.

we liepen samen het bos in en ik hoorde de gedachten van haar vrienden. ze vind die nieuwe jongen vast leuk ik mag zelfs niet mee naar haar speiciale plekje. dacht haar beste vriendin Natasja. de gedachten van haar beste vriend irrieteerde me mateloos. die gast Mark krijg ik vast veel problemen mee.  ik liep achter Rosa aan en ik keek hoe ze over de bomen stapte. ze was zo goddelijk jammer dat ik een vampier was. zij was gewoon veel te goed voor mij. ik zuchtte.

'Wat is er?' vroeg ze nieuwsgierig. zou hij al moe zijn van het lopen?

'Er is niks.' mompelde ik. ze knikte en liep door.

'We zijn er.' zei ze. we kwamen in een groot rondje terecht met een klein watertje dat er door liep. er was nog een watervalletje. Rosa draaide een rondje en keek mij  lachend aan. 'En wat vind je?' 

'Het is prachtig.' zei ik verwonderd.

'Ik weet het mooi he.' zei ze. Rosa liep naar het meer toe en deed haar schoenen uit. ze liet een kleine zucht toen ze haar voeten in het water deed.

'Moet je dan straks niet met natte voeten in je schoenen.' zei ik waarschuwend.

'Nee ik heb handoeken. doe het ook het is een warm poeltje.' zei ze blij. ik deed haar na en ze had inderdaad gelijk. het was en warm poeltje.

'Waarom ga je hier alleen heen?' 

'De meeste mensen bederven dit soort pracht en daarom deel ik het alleen met mensen die ook van de natuur houden en er geen puinhoop van maken.' zei ze.

'Waarom laat je mij het dan zien? je kent me niet.'

'Ik heb het gevoel alsof ik je ken en ik je kan vertrouwen.' Mark...Mark je moest eens weten wat voor aantrekking je krijgt op meiden als je niet eens je best doet. we worden naar je toe getrokken als een magneet en dan vertrouwen we je alles toe.

'Ik mag inderdaad de natuur wel en je kan me vertrouwen.' zei ik beslist. we zaten naast elkaar en ik wachtte tot ze weer zou beginnen. haar gedachten waren leeg en ze concentreerde zich vooral op haar omgeving.

'Vertel is wat over jezelf.' Droeg ze mij op.

'Nou ik speel piano en ik ben geadopteerd...' wow wat is het lastig om eigenlijk over jezelf te praten. 'Ik heb een broer en zus en die zijn ook geapdopteerd en natuurlijk ouders.' zei ik. ik kon haar bepaalde dingen natuurlijk niet vertellen eigenlijk kon ik maar heel weinig aan haar vertellen.

'Je houd echt van ze.' zei ze vastbesloten.

'Hoe weet je dat?'

'Ik zie het in je ogen ze gaan trots glimmen.'

'Oké.' mompelde ik verbaasd. 'Vertel is wat over jou.' ik zou toch niet nar haar woorden luisteren maar ze moest er toch aan denken.

'Nou ik hou van lezen en zing een beetje.' mompelde ze. 'Mijn moeder heeft een baan bij een muziek winkel en mijn broer heet Thomas. hij speelt graag voetbal en is er best goed in. mijn moeder is hertrouwd  omdat ze van hem houd en het ook belangrijk vindt dat we een vader verguur hebben.' alsof je dat een vader verguur kunt noemen. zou ik zeggen dat... Nee dan vind die me raar en eng.'Dat was het een beetje.' zei ze en ze keek weer weg.

de rest van de dag ging snel voorbij en ik stapte in de auto terwijl Alex en Jeroen op de achterbank zaten te zoenen. 

'Kunnen jullie daar mee ophouden?' Vroeg ik geiriteerd.

'Let maar op als je zelf je eigen liefje tegen komt wil je dit ook altijd doen.' zei Jeroen lachend maar ze stopte wel.

'Ja als...' mompelde ik verslagen. mijn liefje mocht niet van mij houden dat was veel te gevaarlijk voor haar.