𝐸𝐺𝑂 ( C͙o͙m͙pl͙e͙t͙e͙)

အခန်း ၃

"ဆရာ!"

"ဟင်"

အတန်းပြီးတော့ဂျောင်ဂု အနောက်ကို V တယောက်ပြေးလိုက်သွားရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်း။ လက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ကုတ်အင်္ကျီလေးကို သေချာခေါက်ထားသည်။ Box smile လေးပေါ်သည်အထိပြုံးပြရင်း

"ကျေးဇူးပါဆရာ။ ပြီးတော့ ဆရာ့လက်ဆောင်အတွက်ရောပဲ"

"အာ....ရပါတယ်။ ဟက်ချိုး....အဟာ..ဆေးသောက်ရမှာမေ့နေတယ်"

V က မပြောမဆိုနှင့် လက်ကိုဂျောင်ဂုနှဖူးပေါ် သို့ဆန့်တန်းကာ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်များနှင့် ထိကပ်လိုက်သည်။
နှဖူးကိုစမ်းလို့ မပြီးသေး ပါးကိုပါ လက်ခုံနှင့် ထိလိုက်ပြန်သည်။ ဘေးက ဖြတ်သွားဖြတ်လာလုပ်နေကြသည့်ကျောင်းသားများက မသိမသာကြည့်သွားကြသည်။ ဂျောင်ဂုလည်း V ၏ အပြုအမူကြောင့်  မျက်တောင်ခတ်ဖို့ အသက်ရှုဖို့ ပင်မေ့နေတော့သည်။

"V!. ....ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ"

"ကိုယ်ပူလားမပူလားစမ်းကြည့်တာပါဆရာ။ ကိုယ်နွေးနေတယ် ဆေးရော သောက်ရဲ့လား"

ဂျောင်ဂုပါးကိုထိထားသည့်လက်ခုံက လက်ဖဝါးအဖြစ်ပြောင်းသွားသည်။ လယ်သွယ်သွယ်များက ဂျောင်ဂုပါးပြင်ပို နုနုညံ့ညံ့ကြီးစိုးထားသည်။ လက်ဖနောင့်က ဂျောင်ဂုနှုတ်ခမ်းပါးနှင့်ထိလုထိခင်ဖြစ်လျက် ။Vရဲ့အကြည့်က ဂျောင်ဂုနှုတ်ခမ်းတွင်သောင်တင်နေတော့သည်။  ဂျောင်ဂု က ထိုလက်ကို ဖယ်ရှားခြင်း မပြုသည့်အပြင် ထိုလက်ပေါ်မှ အုပ်မိုးဆုတ်ကိုင်ကာ...

"အဆင်ပြေပါတယ်။ ခုလိုဂရုစိုက်ပေးတဲ့ တပည့်ရှိတော့ ပိုတောင် အားရှိသွားပြီ"

ထိုအခါမှ V တစ်ယောက် လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ကာ...

"ဒါ..ဒါဆို ခွင့်ပြုပါဦးဆရာ"။

ဂျောင်ဂု က ပြုံးရယ်လျက် ကုတ်အင်္ကျီကို ပိုက်ကာ ဆရာများနားနေခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။

ကာယချိန်....

အတန်းချိန်များပြီး၍ ကျောင်းဘေးရှိ ​အားကစားကွင်းထဲ၌ နွားနို့သောက်နေသောဂျောင်ဂု။ သစ်ပင်ကြီးများနှင့် မြက်ခင်းပြင်သာရှိသောမြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုန်ကြည့်ရင်း မြင်ယောင်နေသည်က V ကို။ မိုးရေထဲ ခေါင်းငုံ့ကာ လမ်းလျှောက်လာသည့် V၏ ပုံရိပ်က ယခုအထိ ဂျောင်ဂုစိတ်ကိုဖမ်းစားထားသည်။