Chapter 5:

296 30 2
                                    

********

Ito ‘yong araw na tapus na lahat sa‘min ni Reewiz.

Ito ‘yong araw na makikipag isang dibdib ako sa taong hindi ko naman mahal at wala akong balak na mahalin.

“saan ka patutungo binibini?”

Gulat akong napatingin kay Arnolfo nang mapansing nasa likod ko ito kaya naman napatakbo na ako.

Mas lalo kung binilisan ang takbo ko para lang di ako maabutan.

“Maria!”

“Reewiz?” saad ko saka ito niyakap.

Ngunit dahil sa pagkakataon ay nahagip ni Arnolfo si Reewiz sa‘kin kaya mabilis nya itong nahila at nasuntok.

Hanggang sa umabon sa kanilang pagpapatayan. Iyak ako nang iyak gusto ko silang pigilan . gusto kung ipatigil silang dalawa pero pano? Kung pati ako ay madadamay.

“Ma-maria ta-takbo!”

Kahit labag sa kalooban ko ay umalis ako. Tumakbo ako palayo pero dahil sa ito na talaga ang buhay ko mabilis akong mahagip nito.

“Sobrang minamahal pa naman kita maria. Pero dahil lang sa isang lalaki ay ibubuwis mo ang buhay mo para sa kanya.”

“Dahil handa akong mamatay sa taong mas pinili akong iligtas. At ikaw ang sama mo! Sobrang sama mo Arnolfo!”

“Masama na kung masama! Yan ang   ginawa namin pag mahal namin ang babae naiintindihan mo ba?”

“Hindi dahil ayukong intindihin ,  ayuko! Kasi hindi kita gu—

Hindi ko natapus ang sasabihin ko nang mapadapa ako sa lupa dahil sa sampal na natamo ko.

Tatayu pa sana ako ngunit ramdam kung may kung anong bagay ang itinusok sa‘kin si arnolfo na naging dahilan nang pag agos nang dugo mula sa bibig ko.

“Hi-hindi padin ako ma-mapapasayo !” nag sisingalong saad ko saka mabilis na hinawakan ang kamay nya at lalong diniinan ang pagkakasaksak sa‘kin.

“ba-babalik ako Reewiz! Babalikan kita. Babalik ako mahal ko hintayin mulang ako.”  tanging bulong ko at unti unting nandidilim ang paningin ko hanggang sa mawalan na ako nang malay.

------------

               (Gising brix)
                     2020

“Putangina pre gumising kana!”

“Pre gago! Tama na kakatulog mo dyan tangina mo!”

Dahan dahan kung dinilat ang mata ko,  dahil sa ingay na nadinig ko dito sa loob nang hinihigaan ko.

“Tangina pre! Mabuti naman nagising kana.” (tristan)

“Asan si maria?” tanong ko sa kanilang lahat..

Naitaas ko naman ang kilay ko nang magkatinginan ito saka di sinagot yong tanong ko.

“Kumain kana muna pre.”  pag iiba ni  lester nang topic.

“Ano oras naba?”

“4 oclock.” sagot ni luke.

“ 7 hours pala akong nakatulog.”

“anong 7 hourse eh dalawang araw ka kayang tulog.”

“I don’t care so what happen bakit dalawang araw akong tulong?”

Tanong ko sa kanila na kina hirap nila sa‘kin with nakangisi pa nang malapad.

“Tanga ka kaya ka nahulog sa hagdan.” ( Luke)

EXO UNIVERSITY SERIES #01  :The Ghost From 1985 : [COMPLETE]Where stories live. Discover now