​ရှေး​ရေစက်​ကြောင့် ဆုံစည်းကြရာဝယ်...[Completed]

Chapter [3]

(Unicode)

"ကဲ ကို​ရွှေမြန်မာကြီး ခု​တော့ ခင်ဗျား ဘာတတ်နိုင်​သေးလဲ"

ဟူဒီနီညို​ရောင်နဲ့ ဂျင်းပင်အပြာကိုတွဲဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်​တော့်ကိုကြည့်ပြီး ခန့်က ရိသဲ့သဲ့စကားဆိုလာတာ​ကြောင့် စိတ်​တွေညစ်ညူး​နေတဲ့ကြားက ကျွန်​တော့်မှာ ပြုံးဖြစ်ရပြန်သည်။ သူနဲ့​တွေ့ဖြစ်ကြတိုင်းကျွန်​တော်ပုဆိုးဝတ်သွားတတ်တာကို ခန့်က အမြင်မကြည်။ သ​ဘောမကျတာမဟုတ်​ပေမဲ့ ကျွန်​တော့်ကိုမြင်ရတာ လူငယ်တစ်​ယောက်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မရှိဘူး ဟူ၍လည်း ​ဝေဖန်တတ်​သေးသည်။

"​နောက်မ​နေပါ​နဲ့တော့ ခန့်ရာ"

"အင်းပါ ဂရုစိုက်​နော်။ တစ်လမ်းလုံးဘယ်မှာမှမဆင်းနဲ့။ လမ်းမှာစားဖို့မုန့်​တွေ​​​ရော၊ ရေဘူးရော ကိုယ်အကုန်ဝယ်လာခဲ့တယ်။ တစ်ခုခုကိုင်ပြီးတိုင်းလဲ လက်သန့်​ဆေးပွတ်ဖို့ မ​မေ့နဲ့။ပြီး​တော့ mask ကို ဒီလို နှစ်ထပ်,ထပ်ပြီးတပ်"

​ပြော​ပြောဆိုဆိုနဲ့ ခန့်က သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ mask ကို ကျွန်​တော်တပ်ထားတဲ့ mask အ​ပေါ်က​နေအုပ်ပြီး ထပ်တပ်​ပေးလာ၏။ ဒါက သူနဲ့ကျွန်​တော်တို့ တွဲလာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းတစ်​လျှောက်မှာ ကျွန်​တော့်မျက်နှာကို သူ့ဘက်က ပထမဆုံးထိ​တွေ့ဖူးခြင်းပင်။

"စိတ်ချပါ ခန့် ရာ။ ကိုဗစ်က အဲ့​လောက်ထိ အလျင်အမြန် ကူးစက်မှာမဟုတ်ပါဘူး"

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခု​တောင် positive နှစ်​ယောက်​တွေ့ထားတာ။ ကိုယ်တို့ မ​ပေါ့ဆသင့်ဘူး"

"ဟုတ်ပါပြီ ကိုစိုးရိမ်ကြီးရယ်။ ကဲခု​ရော ကားဝန်းထဲမှာ လူ​တွေ အများကြီးရှိ​နေတာ​လေ။ ကူးစက်မှာ မ​ကြောက်ဘူးလား"

"မင်းရှိ​နေတယ်​လေ"

ခန့် ရဲ့စကားက တိုးတိုးလေး။ ခန့်မှာ ကျွန်​တော်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး စိုးရိမ်စိတ်​​လေးရှိ​နေတယ်ပါလားဆိုတဲ့ အ​သိက ကျွန်​တော့်ရင်ကို ​နွေး​ထွေးသွားခဲ့​လေသည်။

"ကား ထွက်​တော့မယ် ထင်တယ် ။ တက်တော့​​နော်။ အိမ်ပြန်​ရောက်ရင် ကိုယ့်ကိုဖုန်းဆက်ဖို့မ​မေ့နဲ့​နော်"