Body ▪︎ bxb

10

Günün üçüncü bölümü atlamayın sakınn🐧🐧

Nova,

Zil sesiyle elimdeki peçeteyi burnumdan çektim. Kimseyi beklemediğim için hızlı olmaya çalışarak kapıya geldim.

Muhtemelen Yiğit,arkadaşlarından birisini göndermişti. Yani öyle olmasını umuyordum çünkü annemler gelecek gibi değildi.
Kapıyı açıp halsiz kaldığım için pervazına yaslandım. Gördüğüm yüzle kaşlarım havalanırken Emre bana gülümsemişti.

"Geçmiş olsun." deyip elindeki poşeti havaya kaldırdı.

Biraz çekilip içeri geçmesi için yer açtım.

"İçeri gecmeyecek misiniz?" dediğimde memnun bakışlarla ayakkabılarını çıkararak içeri girdi. Poşeti elinden almak için uzandığımda hemen çekti.

"Hastasın,ayakta fazla durma." diyerek omuzlarımdan iteledi.

"Geç yat ben sana çorba kaynatacağım." Şaşkın bakışlarımı umursamadan beni tekrar hafifçe itti.

"Ama-" sözümü keserek mutfağa ilerlediğinde alt dudağımı dişledim. İçim birden sıcacık olduğu için yakamı çekiştirdim.

"Hastalıktan öleceğim galiba.." diye mırıldandım. Emre haklı olabilirdi gereksiz sıcak olmuştu. Ayaklarımı yerde sürüyerek kendi odama girdim. Emre'yi odama sokmak ne kadar doğruydu bilmiyordum,rahatsız olabilirdi.

Oturma odasına gitmeye karar kıldığımda oradaki dağınıklığı görürse rezil olacağım aklıma geldi. Elimi alnıma vurup paşa paşa yatağıma yattım. Uzun şortum ve tişörtümle bile terliyordum.

Başımı yastığa yaslayarak gözlerimi kapattım.

**
"Nova," Emre'nin sesiyle gözlerimi zorlukla araladım. Az kalsın uyuya kalıyordum!

"Hadi çorbanı iç. İlaçlardan sonra uyuyabilirsin." dedi tepsiyi bana uzatarak.

Tepsiyi bacaklarıma koyup kaşığı elime aldım. Çorbayı içmeye başladığımda bitene kadar Emre'nin göz hapsinde kalmıştım. Bundan rahatsız olmamak ise beni biraz ürkütmüştü.

Asosyal birisiydim ve insanlarla muhattap olmak beni çok zorluyordu. Birilerinin bana odaklanması bile içimi korkunç bir hisle kaplanmasına sebep oluyordu. Emre hariç,onda bunların hiçbirini yaşamıyordum. Bedenime saygı duyduğu ve beni yargılamadığı için böyle olduğunu düşündüm.

"Bitti." dedi kakasını tamamlayıp annesine seslenen çocuk edasıyla. Tepsiyi masaya bırakıp ilaçları bana uzattı.

"Birkaç dakika aralıkla iç dokunmasın." dediğinde gülümedim.
Onun doldurduğu suyla beraber tüm ilaçları bir bir attığımda bardağı masaya bıraktım.

Halâ pürdikkat beni izleyen Emre'ye diktim grilerimi. Terden ıslanmış üstümle gerçekten kötü görünüyor olmalıydım. Beni süzdüğünü hiç çekinmeden belli ederken bacaklarıma kadar indi. Yarısı açıkta beyaz bacağıma elini atıp okşadı.

"Bacaklarını mı alıyorsun?" dediğinde gülmek istedim.

"Neden? Mahalle kuaforünüzü mü onereceksiniz?"

Küçük bir kahkaha dudaklarından sızdığında bu anı kaçırmak istemezcesine gözlerim açıldı.

"Yok,pürüzsüz görünüyorlar. Merak ettim."

Elini bacağımdan çekmeyerek parmaklarını bilinçsizce hareket ettirmeye devam ederken ona zorlukla gülümsedim.

Bu yakınlığı nereye kadar sürecekti? Kendimi küçük görmekten nefret ederdim ancak bazı konularda çok ezik bir yapım vardı. Kilolarımla yargılanmam dışında,yönelimim de sorundu. Yönelimim, kimse bilmediği için kilolarım gibi başkalarının sorunu olmamıştı. Tamamen içsel bir şeydi çünkü Rusya,homofobinin taş devriydi. Nesilden nesle aktarılan şirket gibiydi ya da annemin izlediği Türk dizilerindeki kan davaları gibi,herkes öyle öğreniyor öyle biliyordu.

Bu yüzden her iki ülkede de çok rahat olamamıştım hiçbir zaman.

"Nereye daldın?" Emre'nin sesiyle yüzümü ovuşturdum.

"Hiç." dedim.

"Hiç." diye beni tekrarladı.

"Böyle çok tatlı görünüyorsun." dedi aniden.

"Ne?"

"Yanakların,kıpkırmızı. Hastalıktan ama tatlı olduğunu düşünmekten alamıyorum kendimi."

"Ö-Öyle mi?" Kekelediğim için kendimi boğmak istedim. Ama şu an daha önemli bir konu vardı.

"Öyle." elini bacağımdan çekerek yanağıma yaklaştırdı.

"Dokunabilir miyim?" dediğinde kararsızlıkla birkaç saniye bekledim. Sonunda kabul ettiğimde avucunu yanağıma yasladı. Ilık eli yanan yanağımla buluştuğunda gülümseyip biraz yaslandım.

Gülüp diğer elini de yasladığında büzülen dudağımla bir ördeğe benziyordum.Yanağımı okşadığında göz kapaklarım düştü. Bu çok güzel bir histi.

**

BEN AĞLİYOM