Karanlık Mum

Giriş

~Karanlık ve Soğuk~

Gökyüzünün tutsaklığından kurtulan kar bütün sessizliği ile gecenin en karanlık vaktinde yavaşça yeryüzüne ulaşırken, sessizlik habersiz gelen kar ile beraber daha da içine çökmüş, korkutucu bir hal almış ve soğuk tüm şehri alaşağı etmişti. Umutsuzluğun yüz sürdüğü bir sokakta sokak lambasının cılız aydınlığıyla beraber bir genç kız adımlıyordu .

Karın soğuk sillesini ağırlık çökmüş bedeninde taşıyorken göğsünü yalayıp geçen rüzgar saçlarına dolanmıştı, siyah botlarının çıkardığı gıcırtıya aldırmadan yürümeye devam ediyordu. Soğuğa karşı çıktığı savaşta yenik düşen, kızaran ve çatlayan ellerine yumru şeklini verdikten sonra kahverengi montunun içerisine yerleştirdi ardından derin nefesini siyah göğün derinliklerine verip sessizliğe olta attı.

Genç kızın yürürken kafasının içinde bir savaş baş göstermişti, bazı kesik anılar zihnini bulandırmış bir vaziyetteyken kalbinin sıkıştığını hissetti ve onu böyle üzen duyguyu anımsadı. Onun içini bu denli kasıp kavuran ve yine onun ayakta durmasını zorlaştıran şey özlemdi ,bunu fark ettiği zaman zeminin ayaklarının altından kayıp gidecekmiş gibi hissetti ve montunun cebinden ellerini yavaşça çıkarıp elleriyle arasına aldığı yüzüne sertçe vurdu, yaptığı bu hareket onu biraz da olsa kendine getirdi ve adımlarını ileriye doğru atmaya devam etti.

Yürürken ardında bıraktığı ayak izlerini yavaş yavaş silen karın kendisine hayalet muamelesi yaptığını düşündü ve bunu kararan gökyüzüne hamletti. Siyah pantolonunun abluka altına aldığı bacakları dizinin hemen altında biten kara bata çıka mesafe alırken, adımları akacağı yolu bilen su misali gideceği yolda ilerliyordu. Dilini yumuşak dudaklarında gezdirirken ucu hafif pembeleşmiş burnunu çekti, yağan kar taneleri kirpiklerinde konaklanırken teninin ısısına dayanamayıp bir bir can verdiler.

Genç kızın varmak istediği yere ait görüntüler önüne serildiği zaman duraksadı , o an kirpikleri nemlenmiş, bakışları derinleşmiş gözleri ise hüznün kol gezdiği sahnelere ev sahipliği yapmaktaydı. Yerin sarsıntılarına gebe kaldığı adımları kararsız ama bir o kadar sağlamdı.

Meydanda alışılagelmemiş bir ölüm sessizliği cirit atarken genç kızın sol gözünün kenarında hapsolmuş bir damla alev misali yakarak acı içinde yüzüne süzüldü. Kendi içinde verdiği savaşı kabullenmiş kendini buna hazırlamıştı ,bu sefer başaracağına dair umutlarla buraya kadar gelebilmişti. Hızlıca gözyaşını parmak ucuyla sildi, gökyüzüne derin ve uzun bir soluk bırakıp yoluna devam etmek için adımlamaya başladı.

Uzaklık her geçen saniye azalıyordu ,önünde duran demir parmaklıkları titreyen eline aldırmadan itti ve çıkan sesin ne kadar kulak tırmalayan bir ses olduğunu anladı.

Sonunda gelmesi gereken yere varmıştı, genç kız ağlıyordu ama ayırt edemediği bir şey vardı oda gerçekten nasıl hissettiğiydi lakin bunu umursamadı çünkü anlamayacak kadar yorgundu, zihninde canlanan anılar keskin bir bıçak olup göğsünü delerken ağırlaştığını hissetti ve onu ayakta tutmayan ayakları kırılırcasına bükülüp dizleri karın içine gömüldü.

Genç kızın ağzından cılız ve çatallaşmış bir ses duyuldu ''Anne'' dedi.

Gece, yalnızlığın üzerine geçirdiği siyahlık ve inci gibi dikilen parlak yıldızlar ile gökyüzünü işgal ederken güç bela doğrulup tekrar yürümeye başladı genç kız.

Yıldızların ışık saçan parlaklığı mezarlığın üzerine çöken karanlığı aydınlatmaya gücü yetmemişti. Genç kız ,mezarlığın üzerinde esen rüzgarın içindeki can çekişen çığlıkları duyuyordu ,kar ise üzerinde ölümün kalın yazılarla bıraktığı izleri silip bembeyaz bir örtüyle kaplıyordu.

Bu onu endişelendirmişti '' Onu üşütüyorsunuz, burası çok soğuk.'' Diye isyan etti.

Harekete geçerek mezar taşının üzerini kaplayan kar yığınını elinin tersiyle nazikçe iterek temizledi ve hislerinin bir delikten içine akmasını istediği şefkati diler gibi çaresizce taşa sarıldı.

Titreyen ve ateş gibi yanan dudaklarını buz kesmiş taşa değdirip uzunca bir öpücük bıraktı. Varlığına tutunabilmek için toprağın üstündeki karları bir çırpıda dağıttı, başını yaslayıp gözyaşlarına müsaade etti ve geceye karışan sesiyle sessizce konuştu. ''Üzgünüm, geç kaldım.''

ÖNCELİKLE ÇOOOK HEYECANLIYIM , WATTPAD BAŞLAMA HİKAYEM 8 SENE ÖNCESİNE DAYANMAKTA AMA HİÇ BİR ZAMAN KENDİMDE HİKAYELERİMİ PAYLAŞMA CESARETİ GÖREMEMİŞTİM. KÜÇÜK BİR GİRİŞ İLE BAŞLAMAK İSTEDİM UMARIM BEĞENİR VE DESTEKLERSİNİZ. SATIRLARIMI OKUYAN GÖZ GEZDİREN HERKESE TEŞEKKÜRLER ŞİMDİDEN. UMARIM BENİ İYİ KARŞILARSINIZ 💓