"Omg, babe. Look! ang ganda nya diba?" tanong ko kay john habang pinapakita sakanya ang picture ng pinsan kong model na.
kunot noo naman niyang tinignan iyon.
"You're more beautiful." sabe niya kaya napangite ako.
"pero diba maganda siya?" tanong ko.
"Mas maganda ka, jane." sabe nito kaya naman ramdam ko agad ang pamumula ng muka ko.
"weh totoo?" tanong ko, lumapit siya saken saka ako hinalikan sa noo.
"yes babe, mas maganda ka sa lahat." sabe niya kaya mas lalo akong napangite.
————
"babe! tara pakilala kita sa pinsan ko." Saad ko saka ko siya hinawakan sa kamay.
"babe, ayoko. Mamaya magselos kapa." sabe nito.
"ha? hindi noh alam ko naman na ako lang mahal mo." saad ko.
"ok fine." saad niya saka hinawakan ang kamay ko kaya napangite ako.
"hi, piya this is John my boyfriend." pakilala ko.
ngumiti naman sakanya ang pinsan ko.
Makikipag shake hands sana si piya pero tinignan lang niya kamay ni piya na nakalahad.
"babe." bulong ko.
"Nice to meet you." sasd ni babe saka hinawakan ako sa kamay.
"Likewise, John." Saad din ng pinsan ko.
"baby, let's eat." Aya saken ni john, ngumiti ako at sumama na sakanya.
————
"babe, I'm sorry." saad ko saka ko humawak sa braso niya.
tumayo siya saka ako hinalikan sa noo.
"Pinapatawad na kita, mag usap nalang tayo kapag di na ako medyo inis, ayokong mabuntong sayo yung inis ko." saad niya saka ako hinalikan sa labi
ngumiti naman ako saka tumango.
tumayo siya saka dumiretso sa kwarto niya.
It's been a year ngayon ay nakangite ako habang nakatingin kay John na nasa harapan nakatayo habang nakatingin saken at naiyak.
nginitian ko siya.
nakatayo siya sa harapan ng altar.
Madaming tao ang nanonood.
Nakatayo siya sa harapan kasama ang papa niya.
Ang mga magulang ko ay nakaupo sa pinaka unahan.
Nandon ang boyfriend ko,,
dati na ngayon ay naghihintay sa pinsan kong si piya.
Ang boyfriend kong faithful ay ikakasal na sa pinsan ko.
Habang ako at nandito sa gilid umiiyak habang nanonood kung pano sila magsasalitan ng I do's sa isa't isa.
nagkaron kame ng problema, matinding pag aaway.
Nag sorry sa isa't isa, inayos hindi tinapos.
Naayos pero may nagloko.
Akala ko hindi niya magagawang lokohin ako.
Akala ko hindi mangyayare ang kinatatakutan ko dati.
Akala ko lang pala.
ngumiti ako saka linunas ang luha ko.
nakita ko na tumingin siya saken, nginitian ko siya and then i mouthed 'iloveyou'.
———
"hey, babe. Nandito na ako." napangite ako ng muli kong makita si John.
Lumapit ako sakanya.
tumingin siya saken habang umiiyak.
"I'm sorry." saad nito.
Pinakinggan kolang siya.
"I'm sorry sa panloloko. Mahal kita baby, minahal kita." dinig kong sabe nito.
"ok lang." usal ko saka ko siya niyakap.
"Mahal na mahal kita, nandito na ako. Babalik na ako sayo, hinding hindi kona uulitin yung ginwa ko." sabe niya.
napangite naman ako.
He realized that he loves me more than my cousin.
"Babalik na ako sayo pero bakit ka naman nang iwan? bakit hindi mo ako inintay? bakit mo ginawa sa sarili mo yan? bakit ginawa mo yan? dahil ba sa panloloko ko? kaya nagawa mo yan?" umiiyak nitong tanong.
naramdaman ko naman ang luha ko sa pisnge ko.
"Bakit? bakit mo nagawang tapusin buhay mo dahil saken? wala akong kwentang lalaki! bakit kailangan mong tapusin sarili mong buhay dahil saken? bakit?" umiiyak nitong tanong.
habang nakatingin sakin na tulog at hindi na gigising habang buhay.
"iloveyou! bakit mo ginawa yan! I'm sorry! i'm sorry!" saad niya.
niyakap ko siya pero tumagos lang ang sarili ko sakanya.
Tumingin ako sa sarili ko na nasa kabaong na.
"tinapos ko ang sarili kong buhay dahil alam ko sa sarili ko na hindi kona kayang magmahal ng iba. Hindi ko kayang makita ka na mas masaya sakanya." saad ko kahit na alam kong di niya na ako naririnig.
"Mahal kita John, mamahalin kita kahit na nasa kabilang buhay na ako." saad ko saka ako naglakad palayo.
pasensya na kung tinapos ko ang buhay ko.
Gusto ko na rin kasing matapos ang sakit na nararamdaman ko, napagod na ako hindi kona kaya.
sumuko ako dahil pagod na pagod na ako.
