"anak bumili kang meryenda mo don." utos ni mama kaya naman abot hanggang gilagid ang ngiti ko, shempre pagkain yon eh.
"Sige ma salamat." Saad ko saka agad agad kong kinuha sakanya ang pambili ko, mahirap na baka magbago ang kanyang pag iisip HAHAHA baka yung meryenda maging bato pa.
Agad agad naman akong naglakad palabas dahil di naman ako pwedeng maglakad paloob diba.
"WAAAAAAAAAAAAAAAH!" tili ko ng muntikan na akong mabangga ng tren charot ng bike.
Napaupo naman ako dahil sa sobrang takot, kahit bike lang yan masaket pa din yan sa katawan.
"Are you ok?" Inangat ko naman ang tingin ko dun sa biker na muntik nang makabangga saken. Napanganga ako ng makita ko ang itsura nito, ampangit.
Charot sobrang pogi nito mga beh, parang nalaglag yung panga ko charr HAHAHA para akong tanga
"hindi, muntik mona kaya akong mabangga." Saad ko.
"I'm sorry, hindi ka kase natingin sa dinadaanan mo." Sabe nito, wao ha nanisi pa. Kasalanan ito ng selpon eh.
"Are you ok? May masaket ba sayo?" tanong nito, enebe pereng tenge te eh.
"Ayos lang ako." Saad ko.
"Good to know that." Sabe nito.
"Dun ka ba nakatira?" nilingon ko naman ang tinuro niya.
"Oo baket?" tanong ko.
"Para alam ko yung bahay niyo para pagbalik ko dito di na ako mahihirapan pang hanapin ka." Sabe nito.
"Pinagsasabe mo jan? Sabog ka ba?" tanong ko.
"No, siguro tadhana na ang gumawa ng paraan para magkita tayong dalawa." Sabe nito kaya napanganga ako.
"I have to go. See you tomorrow baby." Sabe nito at kumindat pa.
Ngayon ay nakangite ako habang naglalakad pabalik ng bahay.
Akalain niyo yon dahil sa katangahan ko may pogi na tinawag akong baby at babalikan pa ako bukas.
Naks lakas maka sanggol.
