MUTLU SON İSTEYEN? - GAY-

6

Semih, o gece eve gelmedi . Sabah geldiğinde ise körkütük sarhoştu. Gözüme uyku girmemişti, sabaha kadar onu beklemiştim.

" Semih?"

Ses vermeden yalpalaya yalpalaya içeriye geçtiğinde kolunun altına girip destek oldum ona. İtiraz etmemişti.

" Leş gibi kokmuşsun."

O ses vermeyince yatak odamıza götürüp yatağa bıraktım onu.

" Sabaha kadar uyumayıp seni bekledim. Bu saate kadar neredeydin sen. Unutma artık evde bir bekleyenin var,  bir daha bunu yapamazsın."

" Tamam."

Cevap vermesine şaşırmıştım. Olumlu yanıtına daha da şaşırdım.

Ceketini çıkaracağım zaman bana engel olup uyuşuk hareketlerle üzerini çıkardı. Sadece şortuyla kalana kadar soyunmuştu.

Banyoya doğru ilerlediğinde ardından bakakaldım. Bu haldeyken bile kontrolü elinden bırakmaması dehşete düşürmüştü beni.

Sanki içse bile kendindeydi. İçse bile unutamıyordu. Yatağa çöküverdim birden. Elimi saçlarımdan geçirdim. Bu adamı hayata döndürmeye vaktim yeter miydi ki? Sandığımdan da karışmıştı her şey.

Onu gördükçe bende dibe çekiliyordum sanki.
Kafamı iki yana sallayıp düşüncelerimden kurtuldum. Pes etmek için zaman yoktu. Pes etmek yeniden başlayabilecek olanların işiydi. Bense o lükse sahip değildim.

Su sesi kesildiğinde belindeki havluyla Semih girdi içeriye.

Hemen ayağa kalktım.

" Sevişelim mi?"

" Olur."

Böyleydi işte, sanki her şey yolunda gibiydi ama hiç bir şey yolunda değildi esasında.

O gece seviştiğimizde ilk gecenin parıltısı yoktu gözlerinde,  daha sadeydi her şey. Sanki on yıldır evliymişizde her şey sıradanlaşmış gibi.

Bitap düşüp koynuna yattığımda yine sardım kollarımı ona. O yine karşılık vermemişti.

Gözlerim uykuya yenik düşerken saçlarımı teğet geçen elini hissettim. Sanki dokunmamışta elini oynatırken değmiş gibiydi.

" Saçların beyaz. Yaşlanmak için erken değil mi?"

Ölmek içinde çok erken be Semih. Ama bak, ölüyorum.

Bir garip hikaye..