Yeşil Saçlı Çocuk / Taekook

21.Bölüm~VİCTORY~

Jeon Jungkook babasını görmeyi beklemiyordu.

O adamı gördüğü anda sinir ve öfke tarafından ele geçiriliyordu.

Ancak Jeon Jungkookdan ziyade yanında duran V donup kalmıştı.

Tepkisizdi.

Gözlerini bile kırpmadan karşısındaki bu adama bakıyordu.

Jeon Jungkook V'nin bu tepkisini anlamlandıramadı.

Sonunda gerici sessizlik bozuldu.

Jeon Jungkook tarafından.

-Neden buradasın?

Karşısındaki adam yüzüne tiksinircesine bir ifade yerleştirdi.

-Seni eve götürmeye ve benden çaldığın paraları geri almaya geldim, Sevgili Oğlum.

Jeon Jungkook korkmuyordu.

Yanında V vardı.

Ve ona güveniyordu.

-Ben seninle hiçbir yere gelmiyorum. Ve sende geldiğin gibi siktir olup gidiyorsun.

Karşısındaki adam kendisine küfür edilince aniden delirdi.

-Ben senin babanım, Jeon Jungkook. Ve sen hemen şimdi bu iğrenç ibne hayatından ayrılıp eve geliyorsun.

Baba?

İğrenç?

İbne?

Ev?

-Siktir ordan, puşt! Babammış. Sen önce insan ol şerefsiz. İğrenç ibne(!) hayatım senin boktan farksız hayatından bin kat daha iyi. Benim evim burası, orospu çocuğu. Ve sen evimden siktir olup gidiyorsun. Şimdi!

Söyledikleri karşısındaki adamı yalnızca sinirlendiriyordu.

Farkındaydı.

Ama devam edecekti.

-Jeon Jungkook, belli ki önemli bir detayı unutuyorsun. Dilsiz annen hâlâ o boktan hayatın içinde. Ve o hayatın kontrolü tamamen benim avuçlarımda.

Kahretsin.

Annesiyle ilişkisi asla mükemmel olmamıştı.

Ancak annesinin bu adamın yanında daha fazla durmasına göz yumamazdı.

Ne yapacağımı bilmez hâlde V'ye döndüm.

O kesinlikle birşeyler bulurdu.

Bulmak zorundaydı.

Ancak hâlâ aynı şekilde kapıda duran adama bakıyordu.

Titriyor muydu o?

Yok artık!

V, hafif hafif titriyordu.

Ve...

Gözleri de dolmuştu!

Ne olmuştu birden bire?

Şuan bunu düşünemezdi.

Daha sonra detaylıca düşüneceğine söz verip, şimdilik boşverdi.

Karşısındaki bu adamın kazanmasına izin vermeyecekti.

-Annem... Yıllarca senin bana yaptıklarına karşılık tek yaptığı odasının kapısını kilitleyip kaçmaktı. Kapısına yüzlerce kez vurmuşumdur yardım istemek için. O bir kere bile açmadı. Şimdi... Neden onu düşüneyim?

Karşısındaki adam soğuk bir şekilde gülümsedi.

Bu gülümse midesini bulandırıyordu.

-Sen bilirsin. Birkaç gün sonra acı bir haber aldığın zamanki tepkini görmek için sabırsızlanıyorum.