Geriye acı kaldı.
Birbirinden nefret etmeye çabalayan insanlar asla beceremezler.
Şimdi yalnızca kulaklarını kapamalı.
Bağlar tekrar oluşana dek...
Sence oluşur mu o bağlar,oluşsa bile eskisi kadar güçlü kılınır mı?
Sonuçta acı girdi araya,
Koca bi acı...
"İnanın efendim ben acıdan daha güçlü bir yapıştırıcı görmedim."
Acı giren bedenler daha çok bir olup kalkar ayağa.
Acı peşinde ölümü getirse bile mi?
Ne güzel işte ruhları sonsuzluğa erişir.
Belkide sadece gözyaşları ele geçirir onları. Pişmanlık acıdan bile beterdir sonuçta.
İki kişi ölesiye pişman olmuşsa sonsuz azap gelir artık onlara.
Kim bilir ki bunu?
Yalnızca tahminler var ortada. Belki de azap dahi olmadan yalnızca ölürler.
Ölseler bile bitmez bu azap eminim ancak beden ölür ruh her daim sonsuzluğun parçasıdır ne de olsa
azap...
Bazı azapları insan kendi iradesi ile ister. Çünkü mutlu olamayacağı şeyin azabı olmasını ister. Bu sayede onu yanında tutar.
Bu yıpratır oysaki onu, zamanla azap alev alır sonunda kül olur.
Azapla beraber bedende küle dönüşür, geriye ruh kalır.
Yıpranmış paramparça bi ruh...
Her şey bitmişti mi demiştik?
Siktirin ordan.
Sonmuş.
Bok son.
Bir hikâye mutluysa o bir son olmaz.
Son, ölümdür.
Son, tektir.
İkiye ayıramayız.
Mutlu ve mutsuz son yoktur.
Bir şey sonsa mutsuzdur.
Mutluluk, bir son değildir.
Ancak her mutluluğun bir sonu vardır.
Her şey yeni başlıyor.
V ve Jeon Jungkook'un mutlu bir sonu yok.
Hiç kimsenin yok.
Bundan sonra mutluluk yalnızca bir milat.
Yeni bir çağ...
Ancak her çağ kapanır.
Hiçbiri sonsuz değildir.
Sıfırdan başlasak da her şey, her zaman istediğimiz gibi gitmiyordu.
Sorunlar, kaçınılmazdı.
Jeon Jungkook, V ile mutlu olacağını düşünmüştü.
Buna inanmıştı.
Mutluydu da.
Ancak asla tam olarak mutlu olamıyorlardı.
Jeon Jungkook hâlâ şüpheciydi.
YOU ARE READING
Yeşil Saçlı Çocuk / Taekook
Fanfic"Her etkiye karşılık eşit ve zıt bir tepki vardır." Birbirlerine karşı etkileri birer tepkiyi meydana getirdi. Bu tepki büyük bir patlamaya sebep oldu. Ve bu patlama saklı sırları açığa çıkardı.
