Soledad

Kabanata 17

HABANG ang lahat ay abala sa paghahanda para sa mga darating na bisita ay kabaligtaran naman niyon ang nangyayari kay Solea.

She, for the longest time, had been sitting idly next to the open window while absent-mindedly toying on the objects sprawled on her lap. The hustle and bustle around her seem so far away as she was lost in her own thoughts.

Nagtuloy na agad siya sa silid ni Soledad upang makapaghanda matapos siyang sarilinan na kausapin ng don. Contrary to the approach Don Romualdo Dela Rama did to her before was a sort of three-sixty-degree shift. The don himself somewhat became soft and fatherly.

"Hangad ko lamang bilang iyong ama na mapabuti ang iyong buhay. Sino ba ang ama na magnanais na makita ang kanyang anak na malugmok hindi lang sa kahihiyan kundi sa unti-unting pagkasira ng buhay nito? Nasisiguro kong mabuting tao si Manuel, at magiging maayos ang iyong buhay sa piling niya. Nasa saiyo na lamang kung siya ay matututunan mong pakibagayan."

She did not expect what the don did after. The latter hug her tight. In that instant, her thoughts travelled back to memories wherein her own father would come home after work, ready to give warm hugs to his children.

I suddenly missed those sweet little moments. Adulting robbed that away from us.

Solea let out a deep sigh.

Kumusta na kaya sila?

Solea snapped out of her reverie. She better stop herself from going soft and mellow. Hindi na nga niya malaman paano ba makakaalis sa panahon na ito, palulungkutin pa niyang lalo ang sarili. Siya rin sa huli ang mahiharapan.

Mula sa pagkakatanaw sa kawalan ay nabaling ang kanyang paningin sa dalawang bagay sa kanyang kanlungan.

A bracelet, and a black ribbon.

The former was cut to free her wrist. Masyadong mahigpit ang pagkakatali ni Noe kaya naman minabuti na lamang nila ni Caridad na guntingin iyon.

"That darn man!" Ang may inis na naisatinig ni Solea.  If not for Caridad's surprised expression, she would definitely not have an ounce of a clue what a seemingly nonchalant act from a man named Noe really meant.

A black ribbon tied around the wrist meant that the bearer was mourning. Oo nga at sa totoong panahon niya ay ipinagluluksa niya ang kamatayan ng kayang Aunt Edith ngunit sa panahon na ito ay wala naman siyang dapat na ipagluksa.

Sa pakiwari niya, base sa ekspresyon ng mukha ni Caridad, ay ipinagluluksa niya ang pormal na pakikipaghiwalay ni Noe.

As if! I don't even know him personally to begin with!

"That darn piece of a man!" Muli ay naisatinig niya. Ano ba ang nagustuhan ni Soledad sa lalaking iyon? What was worse was that they are relatives by blood!

Napapikit na sinundan ng pagpilig ng ulo ang nagawa ni Solea. Ang kaisipan na magkadugo si Soledad at Noe, at ang klase ng relasyon na mayroon ang mga ito ay hindi niya lubos na matanggap.

Noe for some reason really tick her nerves. Una pa lamang na nakita niya ito sa istasyon ng tren ay may kung ano na siyang nadama na tila ba nais niya itong pakaiwasan. And when she did know who he was, the urge to ignore him grew.

Pinulot na lamang niya ang bracelet at ang black ribbon sa kanlungan para itago at nang mawala na rin iyon sa kanyang paningin at isipan. Mabuti na rin na maghanda na siya at lumabas bago pa siya pasukin roon ng isa sa magkapatid na Dela Rama o ni Nana Lucinda at makarinig ng mga konserbatibong litanya mula sa mga ito.

Inilagay ni Solea ang mga gamit na hawak sa kahon na kahoy ni Soledad na nakapatong sa mesa nito. She then proceeded to the canopy bed where the new two-piece set dress bought by the Dela Rama sisters are placed. Marahil ay ihinanda na iyon ni Nana Lucinda nang maghiwa-hiwalay na sila kanina nang mag-agahan bago pa siya kinausap ng sarilinan ni Don Romualdo.