Soledad

Kabanata 16

HINDI namalayan ni Solea na nakaidlip siya mula sa pagkukwentuhan nila ni Caridad. Saglit lang na ipinikit niya ang namimigat na talukap ng mga mata habang nakikinig sa huli.

She did not expect that she would head straight to a nap in doing so.

It must be the tranquil homey atmosphere inside the small clinic, the cool fresh breeze of mid-morning passing through the open window, or Caridad's own soothing voice as she speaks that lull her for a while to dreamland.

Nang ibaling niya ang pansin kay Caridad ay mukhang maging ito ay nahimbing sa pag-idlip. Nakasandal ang ulo nito sa hamba ng bintana at tanaw niya ang maamo nitong mukha.

She could not help but admire Caridad's classic Chinese mestiza beauty. There was that mesmerizing calming charm that she could not pinpoint whenever she sees the latter's face.

Oh how that same view became the very first sight in the morning and the last at night before the future Don Juan Manuel Guevarra fall asleep. Just imagining that scene made her feel so mushy.

The Tanhueco-Guevarra couple had always been the image of her happily ever after from that moment she saw their family picture in an old alumni yearbook decades ago. Iyong kilig na kilig ang kanyang batang puso sa lumang family picture ng mag-asawa kasama ang mga anak nito.

Ang mga ito, sa kanyang batang puso at magpasahanggang ngayon ay siyang depinisyon ng salitang forever.

Kailan kaya magkikita ang dalawa? At kung makikita rin kaya niya ang lalaki sa panahong ito? How would that feel like? Iyon ang katanungan sa isip ni Solea bago makuha nang pagbukas nang pinto ang kanyang atensiyon.

Bumungad sa kanya ang babae na sa tingin niya ay nasa twenties na rin. Iyon ang unang pagkakataon na nakita niya ang babae mula nang dumating sa klinika. Marahil ay assistant ito ni Doctor Guillermo.

Napabalikwas agad nang bangon si Solea at naupo sa gilid ng kama. Simpleng pangngiti ang naging pagbati niya rito.

"Ipinasilip ho kayong muli ng ginoo kung kayo nang iyong kasama ay gising na, binibini." Ang winika nito sa kanya.

Solea could only smile awkwardly as she was not used to such formality.

Me, being called a binibini.

Hindi malaman ni Solea kung saan nanggaling ang mumunting kilig sa kanyang sistema na matawag na binibini. It felt so ancient and noble.

"Kakagising ko lang, maaari ko rin gisingin ang kasama ko."

Hindi kaagad nakapagsalita ang babae at bagkus ay tinignan lamang siya nito. Pagkaraan ay ibinaling na nito ang pansin kay Caridad.

"Mukhang mahimbing ho ang kanyang pagtulog. Nais lamang hong ipaalam nang ginoo na ang ginoong inyong kasama ay narito at naghihintay sa hardin." The woman informed before excusing herself.

Solea was at first left puzzled as to who was the woman referring to, then a figure of a guy she saw from earlier surfaced on her mind.

Noe? But why?

Ano ang kailangan ni Noe kay Soledad? Hindi ba at ito na ang kusang umiwas? So why now that he was waiting for Soledad? How about Rosalia?

Napalingon si Solea sa kinaroroonan ni Caridad. The latter was still sound asleep. Nagtatalo ang kanyang isip kung gigisingin ba ito at ipapaalam na naroon si Noe o lumabas nang walang paalam upang harapin ang lalaking sa umpisa nang pagdating niya sa panahon na ito ay siyang laman ng mga palihim na usapan ng mga tao na nakapaligid sa kanya.

Better not meddle with Soledad's affair. Ang walang patumpik-tumpik pa na desisyon ni Solea. Sa nangyayari ay tingin niya ay marami na siyang nagulo sa buhay nito. And she did not know why it was happening too.