Soledad

Kabanata 9

TAHIMIK na nakaupo sa picnic blanket na nakalatag sa damuhan si Solea. Kasalukuyan silang nasa tabi nang ilog sa loob nang lupain nang mga Tanhueco. It was perhaps the same line of river passing through the Dela Rama property. Ang lugar na kinaroroonan nila ay may matatayog na mga puno na nagsilbing lilim mula sa direktang sikat nang araw nang hapon na iyon. Ipinagpasalamat niyang malamig ang simoy nang hangin na maya't maya ang pagbugso, pagkat nakatulong iyon upang ibsan ang pagkaasiwa niya sa ipinasuot na damit ni Nana Lucinda.

Never in her wildest dreams that she would one day enter the Tanhueco's property, the wealthiest family in their small town. Nasa dulo nang kanilang bayan ang lupain na pagmamay-ari nang pamilyang nabanggit. Sa alaala niya ay tanging ang mga matatayog na puno nang acacia at rough road lamang ang kanyang natatanaw sa tuwing nadaraanan nila ang lupain nang mga Tanhueco. The place seem isolated to the rest of the town surrounded by boundary wall grills.

At ngayon nga ay napasok na rin niya ang lupain na sumusundot sa kanyang kuryosidad noong bata pa siya.

Even when it was just, perhaps, a memory from Soledad or created by her own imagination.

Doon na nananghalian ang mag-anak na Dela Rama dahil na rin sa paanyaya nang padre de pamilya nang mga Tanhueco. Kumpleto ang mga anak nang huli na nagsidating galing Maynila.

Now, while the adults are busy on whatever business they do have at the Tanhueco residence, the Tanhueco and Dela Rama cousins had their own share of interests. Ang mga pinsan na lalaking Tanhueco ay nagtungo sa malawak na manggahan nang pamilya at ang mga babae naman na kinabibilangan nila ay heto at nagtitipon.

She was, of course, interested not into the conversation going on between the Dela Rama and Tanhueco siblings but on the magazines the latter were showing off. Mga kilalang fashion magazine iyon sa America na ang ilan sa kasalukuyang panahon ay patuloy pa rin na namamayagpag, ang Harper's Bazaar at Vogue.

Kung sa ibang pagkakataon ay maaaring nakihalubilo na siya at nakitingin sa mga disenyo nang mga damit na uso sa panahon na ito pero, heto siya at nanatili lamang sa kinauupuan at may sariling mundo.

At sa bilis nang pangyayari mula kaninang umaga, wala nang nagawa si Solea kung hindi ang magpatianod na lamang sa agos. Wala na rin naman siyang magawa sa sitwasyon na kinasadlakan niya.

Her only hope, the tower, was so near yet so far.

Solea let out a deep sigh as her vision roam around the place and into what had happened earlier after her meeting with the Dela Rama patriarch...

The tower.

"Yeah indeed, why have I not gone there sooner?" Solea blurted. Her vision went to the door of Soledad's room as her mind wander from the corridor to the stairs leading up to the tower. Hindi pa niya nabisita man lang ang lugar kahit pa ilang araw nang maayos ang kanyang kalagayan. But she could not blame herself though as she could not slip out of the Dela Rama siblings and Nana Lucinda's sight.

Elated with the idea on her mind, she walk straight to the door. Ilang hakbang na lamang siya sa pinto nang kusang bumukas iyon. To her dismay, it was Regina and Elena.

Something was amiss as she look at the faces of the siblings. Wala nga lamang siyang ideya kung para saan ang hinala niya. Both let themselves in with the latter closing the door behind her.

"Hindi dapat na matuloy pa ang kasunduan." Ang walang ligoy na winika ni Regina na hinawakan ang kanyang kanang kamay at iginiya patungo sa kama. Nagpatianod na lamang na sumunod siya rito.

"Bakit?" She could not help but ask. A quizzical look was the reply she got.

"Dahil hindi ikaw ang iniibig ni Manuel, Soledad. Magdurusa lamang kayong pareho lalo at maging ikaw ay may ibang laman ang puso." Ang sagot ni Elena na hindi niya napansin na nasa tabi na rin niya.