SERENİTY

4. Bölüm Vedalar ve Zaferler.

Keyifli Okumalar

At arabalarının akademinin önünde durmasıyla hepimiz sırayla inmeye başladık sarı saçlarımı omuzlarımın üzerinden geriye atarak akademiyi incelemeye başladım. 

Saray yavrusu gibiydi daha farklı olması beklenemezdi çünkü tüm soylular çocuklarını buraya gönderiyordu buda her şeyin en iyisi olmalı anlamına geliyordu. 

Derin bir nefes verdim akademinin giriş kısmında kocaman harflerle ''Gardenya Akademiye Hoş geldiniz!'' yazıyordu. 

Akademinin bahçesi at arabalarıyla dolmuştu uzun bir aradan sonra birbirini gören öğrenciler arkadaşlarıyla nazikçe sarılıyordu.

 Ben at arabasından indikten sonra tüm sesler kesilmişti herkesin bakışları üzerimdeydi dik olan omuzlarımı daha da dikleştirdim. 

İnsanların bakışlarına alışmıştım müdür olduğunu düşündüğüm kişi öğrencilerin arasından sıyrılarak yanıma geldi önümde eğilerek selam verdi. 

''Hoş geldiniz efendim sefa getirdiniz.'' dedi ona başımla selam verdim. 

Ak düşen saçlarından oldukça yaşlı olduğu anlaşılan adam bana sevinçle bakıyordu. 

''Sizi burada görmek benim, bizim için bir onur efendim.'' dedi hafifçe tebessüm ettim. 

''Eminim ki akademiyi gezdikçe seveceksiniz.'' dedi bu adam hiç susmayacak mıydı? ''Beğeneceğimden emin olabilirsiniz.'' dedim gülümseyerek. 

Adam tekrardan önümde eğilerek gitmek için izin istedi başımla onayladım. 

 Uykum geliyordu. 

Hizmetliler bile işlerini bırakmış beni seyrediyordu. 

''Oha çok güzel.'' ''Bu mu yani bunca zaman saklanan prenses.'' ''Anlatılan kadar güzel değil.'' ''Saçları doğal mı yoksa papatya suyuyla mı açmış.'' ''Çok güzel.'' bu ve daha nice fısıltılar kulağıma gelmeye başlamıştı.

 ''Serenity?'' diyen sesle birlikte alt dudağımı ısırdım. 

Atlas. 

Mavi gözleri ışıldayarak bana bakıyordu bir korsanın yeni bulduğu hazine gibi. 

Aniden beni çekip sarılmasıyla ellerim öylece yanımda sallanmıştı nefes almamı engelleyecek kadar sıkı bir şekilde bana sarılmıştı.

 O ilk arkadaşımdı babam beş yaşından beri kimseyle konuşmama izin vermezdi Atlas dışında.

Tek oyun arkadaşım ilk sevgilim yıllar sonra karşıma çıkmıştı hafifçe gülümsedim ve kollarımı ona sardım.

''Atlas.'' dedim bende kalabalığın fısıldaşması artmıştı.

'Sen görmeyeli çok güzelleşmişsin yani önceden de güzeldin daha bir güzel olmuşsun.'' dedi beni incelerken gördüğüm en parlak gözler onun ki olabilirdi. 

''Evet uzun zaman oldu.'' dedim gülümseyerek elleri sırtımdan elime geçti. 

Bunu yapmamalıydı en azından herkes bizi izlerken.

'Sana anlatmak istediğim çok şey var.'' dedi başını yana eğerek. 

Elimi yavaşça elinden çektim. ''Eminim ki anlatmak için çok zaman olacaktır şimdi yol yorgunuyum biraz dinlendikten sonra anlatsan kaçmıyorum ya.'' dedim.