Zaw...
Day တက္ရသည္မို႔ တကၠသိုလ္ကို ေန႔တိုင္းသြားရသည့္ သ်ွမ္သည္ ဒီေန႔ေတာ့ စိုးသူရ ႏွင့္အတူ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ လွိမ့္ခဲ့ၾကေလသည္..။
ရာသီဥတုကလည္း သာယာသည္ေၾကာင့္ ေသခ်ာေပါက္ မသြားမျဖစ္ ေက်ာင္းေျပးခါ သြားသင့္သည့္ အခ်ိန္ေကာင္းမို႔လား.. ဦးတည္ကို လိုက္ပိုးေနတဲ႔ရက္ကတည္းက ေက်ာင္းနဲ႔ေဆးရံု ဒါမွမဟုတ္ ဦးတည္ ထိုင္တဲ့ေဆးခန္းအထိပါ သ်ွမ္တို႔ တာဝန္က်ေနသည္မို႔ တခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေနပစ္လိုက္ခ်င္သည္...။
"မင့္...ဘာစိတ္ကူးေတြေပါက္ေနတာလဲ...ေက်ာင္းေတြဘာေတြလစ္လို႔ပါလား.."
"ေအးကြာ ငါလည္း စိတ္ေတြမြန္းက်ပ္ေနလို႔..ၿပီးေတာ့ ဦးတည္နဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္ထားတာ တစ္ပတ္ျပည့္မွ ျပန္ေခၚမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ကြာ... ဒီပါးစပ္ကေတာ္ေတာ္လ်ွာ႐ွည္တာ..."
စိုးသူရ ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါသည္..။
"မင္႔ကြာ..ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနလား နားၾကားျပင္းကပ္ေနၿပီ.. ေတာ္ရံုဘဲလုပ္စမ္းပါ... တခါလာလဲ ဦးတည္ တစ္ခါလာလဲဦးတည္.. ဟိုဟာလည္း ဦးတည္ ဒီဟာလည္း ဦးတည္... ေနရာတစ္ကာကိုကြာ တစ္ခါတေလဆို မင္းဦးတည္ႀကီးက ငါ့အိပ္မက္ထဲေတာင္ ပါပါလာေသး.."
"မင္း... ဒါေတာ့လြန္သြားၿပီ.. ေခြးေကာင္.."
"ေတာ္ေတာ္... ဘာေသာက္မွာလဲ...ငါ သြားမွာမလို႔.."
တစ္ခုေသာ ဆိုင္ခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ စိုးသူရက ႀကိဳေမးထားသည္..။
"Milk Tea တစ္ခြက္..သစ္ၾကားသီးမုန္႔နဲ႔... ဪ အခ်ိဳေလ်ာ့ေနာ္.."
စိုးသူရ အစားေဂ်းမ်ားသည့္ သ်ွမ့္အတြက္ လက္ခလယ္ေထာင္ျပခါ ဆိုင္ထဲဝင္သြားသည္.. သ်ွမ္ကေတာ့ အျပင္က ထီးအမိုးေလးနဲ႔စားပြဲခံုအား ေရြးထိုင္လိုက္ေလသည္..။
တဝွီးဝွီး ျဖတ္သြားေနေသာ ကားလမ္းနံေဘးက ဆိုင္ခန္းငယ္ေလးသည္ အစားအစာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုတေနရာထဲမွာ မွာစား၍ရႏိုင္ၿပီး ေနရာေကာင္း၍လည္း သူတို႔ ခဏခဏလာျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုစဥ္ တဖတ္သို႔ ကားလမ္းျဖတ္ကူးရန္လုပ္ေနေသာ လူႀကီးသည္ တဖတ္မွေက်ာ္တက္လာေသာ ကားအား ျမင္ပံုမရေပ... ဘာေတြေလာေနလို႔လဲမသိ ကားႏွင့္ အေတာ္ေလး နီးေနၿပီမို႔..
