Zaw...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္မွာ ဦးတည္ ေဖေဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ကုမၸဏီကိုလႊဲေပးခဲ့တယ္.. ဦးတည္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဆရာဝန္အလုပ္နဲ႔သာ ဆက္လက္လည္ပတ္လို႔...
ေနာက္..ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ စိုးသူရႏွင့္အတူ ဘြဲ႔ယူခဲ့သည္..။ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္းမွာဘဲ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း စီးပြားေရးေလာကထဲ ေျခဆန္႔ၿပီး အသက္အငယ္ဆံုး စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္သို႔...
ဦးတည္ကေတာ့ စီးပြားေရးေလာကထဲဝင္တာ ဘာမွမေျပာဘဲ အသာတၾကည္သာလက္ခံခဲ့ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္းလည္း မ႐ွိသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ရဆံုး ခင္ပြန္းပင္ျဖစ္ခဲ့၏..။
ဦးတည္ပင္ပန္းလာတဲ့ေန႔ေတြဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဦးတည္ကို ဘဲေလးအကႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖကျပသည္..။ဦးတည္က အဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ႐ွက္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားေတာင္မေျပာေတာ့ဘူး.. ေမးရင္လည္း "ကိုယ္မၾကည့္ရဲဘူး.."လို႔သာ ျပန္ေျဖတက္သည္..။ အရင္အတိတ္ေတြက အတိုင္းပါဘဲေလ
အဲ့လိုေန႔ေတြ ထပ္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ 4 years anniversary ေလးကိုေတာင္ ေရာက္လို႔လာခဲ့သည္..။
ကြၽန္ေတာ့္ထံတြင္ ဦးတည္အတြက္ အ့ံအားသင့္စရာ suprise တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ သတိမထားမိပါဘဲ ျပင္ဆင္ခဲ့မိသည္..။
ထံုးစံအတိုင္း အရင္ႏွစ္ေတြကလို ၾကာကန္ေဘးမွာ စားေသာက္ဝိုင္းတစ္ခုႏွင့္အတူ အလွမီးမ်ားကို လွပေနေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီး တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ႏွစ္တိုင္း ဦးတည္ႏွင့္အတူ က်င္းပမိသည္..။ ယေန႔ညတြင္လည္း......
"ဦးတည္..."
"အင္း..."
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ လက္ေဆာင္႐ွိတယ္..."
စဝ္စိုင္းခမ္ က မ်က္ေမွာင္ကေလးၾကဳတ္လို႔ အျပံဳးကေလးႏွင့္ၾကည့္သည္...။ သ်ွမ္ကမူ မေျပာေသးဘဲ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြအား ဖိကိုက္လို႔..
"ေျပာေလ..အေမႊစိန္ရယ္..."
သ်ွမ္ မတ္တပ္ထရပ္ခါ ဗိုက္ကေလးအား ပုတ္ျပသည္..။ ခြန္ ေၾကာင္သြားသည္ထင္၏... မ်က္စပင့္ခါ ဘာလဲဟု သ်ွမ့္အား ေမးခြန္းထုတ္မိသည္...။
