Zaw...
အမႊာပူးဆိုသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပူေနေသာ ဗိုက္ႏွွင့္ ေကာင္ကေလးက အေတာ္ေလး အသဲယားစရာအတိ... အိမ္မွာလည္း ဘာမွမလုပ္ရ.. ဒယ္ဒီႏွင့္မာမီက ထမင္းစားရင္ေတာင္ အသားဟင္းထဲအ႐ိုးပါမည္ေၾကာက္လို႔ အႏုစိတ္လုပ္ၿပီးမွ စားရသည္... စားခ်င္တာလည္းမစားရသည့္ ဒီအေျခအေနတြင္ အထဲက ပိစိႏွစ္ေကာင္ထြက္မွဘဲ အတိုးခ်၍ စားရမည့္ဟန္...
ဦးတည္ မနက္ပိုင္းအလုပ္သြားလ်ွင္ အိမ္၌ မည္သူမွမ႐ွိလို႔ ဒယ္ဒီႏွင့္မာမီက အိမ္တြင္လာေရာက္ေနထိုင္သည္မွာ ကိုယ္ဝန္ရခါစ ပထမ လပတ္ကတည္းက ယခု ေမြးခါနီးအထိပင္....
"မာမီ...ပူလိုက္တာ.."
"အဲကြန္းေလ တအားမခံနဲ႔...ေမြးခါနီးမွေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနအံုးမယ္.."
"ဟာ..မာမီကလည္း..."
....." အေမႊစိန္ေရ..."
အိမ္အေပါက္ဝကေခၚသံလြင့္လြင့္က သ်ွမ့္ကိုအလိုလိုျပံဳးသြားေစသည္... အရင္လို ဇိုးကနဲဇက္ကနဲကလည္း ထလို႔မရ.. ခပ္ေျဖးေျဖးသာ ထိုင္ရာမွ ထဟန္ျပင္ေတာ့ မာမီက...
"ဒါက ဘယ္လဲ.."
"ဦးတည္ကို သြားႀကိဳမလို့ပါ.."
"ဟဲ့ လင္ျဖစ္သူက လာမွာေပါ့ မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ရင္ ဖြဖြ လြဲပါေစ ေခ်ာ္ပါေစ..."
"ဟင္း..."
ထို႔ေနာက္ ျပန္ထိုင္ရသည္... ေနာက္ေတာ့ ဦးတည္က ေၾကးအိုးထုတ္ကေလး သယ္လာလို႔ သ်ွမ့္အေ႐ွ႕ယမ္းျပေလသည္..။
"ဒီမယ္ၾကည့္စမ္း.. ဟိုတေန႔က စားခ်င္တယ္ေျပာလို႔ ကိုယ္ဝယ္လာေပးတာ...."
သ်ွမ္က ႏႈတ္ခမ္းကေလးေထာ္ခါ..
"အဲ့တာ ဟိုေန႔ကစားခ်င္တာေလ.. အခုေၾကးအိုးမစားခ်င္ေတာ့ဘူး.. ေခါက္ဆြဲအစပ္ စားခ်င္သြားၿပီ.."
"အာ..ဟုတ္လား..အာ့ဆို ကိုယ္အခုသြားဝယ္လိုက္မယ္ေလ.."
"ဟုတ္.."
"သားစိုင္း.. မဝယ္နဲ႔ေတာ့.."
"ဗ်ာ.."
ေမေမက ဟန္႔တားလာသည္မို႔ ခြန္က လွည့္ထြက္ေနရင္းမွ မာမီ့အားၾကည့္လာသည္..။
