KAZUYA ASTRYLLE: Iᴛs Aʟᴡᴀʏs Yᴏᴜ✓

It's always you

It's been 1 month. Hindi pa masyadong halata ang tiyan ko. Isang buwan na akong buntis. At alam Iyon ni ate. Alam na Niya ang Lahat. Tinawagan ko siya nang pumunta ako sa bayan. Sobra ang Galit Niya Kay, Martin. Pero ako ang may kasalanan. Dahil ako ang umalis.

Mabuti na lamang at pumayag si ate na wag nang ipaalam Kay Martin ang pagbubuntis ko. Wala akong balak na ipaalam sakanya. Lalo pat ayokong maging anak sa labas ang anak ko. Hanggat kaya kong itago. Ay gagawin ko. Ilalayo ko ang anak ko.

Nag aalala nga ang ate para saakin. Lalo daw at buntis ako.

Malakas Naman ang kapit nang bata ayon sa OBgyne ko. Kaya kampanti ako. Halos araw araw rin akong nag kakaroon ng morning sickness, which is normal, Sabi ng OB ko.

Ganito pala ang buntis, iyong paborito kong burger ay hindi kona kinakain ngayon. Hindi kona gusto ang lasa. At hindi ko gusto ang Amoy niyon.

Nakakapanibago.

"Hello baby. Kumusta ka? Ayos kalang ba riyan?," Kausap ko sa tiyan ko hinawakan ito. "Alam mo bang masaya si Mama nang malaman kong buntis ako. Masaya ako nang malaman Kung buntis ako saiyo. Na nagbunga ang pagmamahal ko saiyong ama. Nais mo bang i kwento ko saiyo ang iyong ama?" Nakangiti akong humarap sa dalampasigan at inalala ang hitsura ng kanyang ama. "Napaka gwapo nang iyong ama. Napaka seryoso nang awra. Napaka bossy. Napaka cold. Pero, siya Iyong tipo nang taong hindi ka iiwan. Lalo na sa kalagitnaan nang iyong kinatatakutan. Mayaman ang iyong ama, ngunit hindi Iyon ang tinignan ko sakanya. Ni hindi ko nga alam na Mahal ko na siya. Na hulog na pala ako. Kaso nga lang kina ilangan kong lumayo dahil ayokong magulo ang buhay Niya dahil saakin, ngunit kahit ganoon ay hindi nagbago ang pagmamahal ko sakanya," napangiti ako nang malungkot "Mahal na Mahal ko ang iyong ama. Mahal na Mahal ko ang nag iisang Martin Luther Carter,"

"Can you say that Infront of me, burger?"

Halos manigas ako sa kinauupuan ko nang marinig ko ang boses na Iyon.

Napalunok ako.

Papaanong?

Nasundan Niya ako?

Isa siya sa pinakamagaling na agent sa ahensya namin.....

Bakit koba Iyon nakalimutan.

Dahan dahan ako humarap sakanya. Baka nag iilusyon lang ako. Impossible namang masundan Niya ako.

Wala Akong iniwan na detalyi.

Ang seryosong awra.

Ang malamig na boses.

Ang buhok niyang maiksi na.

Ang matangos niyang ilong.

Ang kanyang panga.

Ang kanyang labi.

Napapikit ako dahil baka imahinasyon lang ito. Miss na miss kona ang kanyang presensiya. Nangungulila ako sakanya.

Nalaglag na ang Aking mga luha. Nang maramdaman ko ang malambot niyang labi sa aking mga labi. Ang mabango niyang hininga. Miss na miss ko iyon Lahat.

Nang tapusin nito ang aming halik ay nag mulat ako nang mata. Kasabay niyon ang katotohanang narito siya sa harapan ko. Hindi ito ilusyon.

Walang salitang namumutawi saaking bibig.

"M-m-martin?"

"Damn it! I miss that,"