yakışıklı patronum

2.bölüm

Ateş bey asansöre binince kapı kapandı ve cıkmaya başladık.
İçeriyi çok hoş bir koku sarmıştı. Nane ve sıgaranın birleşiminin bu kadar güzel koktuğunu bilmiyordum.

Yukarı cıkıp asansörden çıkmıştık. Ateş bey kendi odasına gitmişti bende kendi odama. Çantamı masaya bırakıp hemen ateş beyin kahvesini hazırlamaya gittim.

Hazırlayıp odasının kapısına gelip kapıyı tıklatıp içeri girdim o sırada da ateş bey telefonla konuşuyordu.
"evet... Yok merak etmeyin hersey yolunda gidicek...
Tabi iyi günler."
Ateş bey konuşmasını bitirir bitirmez masasına bıraktığım kahveden bir yudum almıştı ve hemen yüzünü buruşturup "bu çok şekerli olmuş" dedi, ama oysaki çok az şeker atmıştım.
"hemen yenisini yapim" dedim. Odadan çıkıp tekrardan yaptım ve odasına götürdüm. Masasına koyup içmesini bekledim.

Bir yudum alıp "eh idare eder" dedi. "bence sen kahve yapmayı öğren" dedi.
"başka bir emriniz var mı?" dedim hayır yince sinirle odadan çıktım. Homurdana Homurdana masama oturdum. "neymiş kahve yapmayı öğrenecekmişim tehh adama bak yaa sinir şey"
Yanı başımda bi anda bir gülme sesi geldi. O tarafa bakınca Ateş beyin ortağı Umut beyi gördüm.

Utançla başımı eyip ayağa kalktım. "Ateş bey'e bak sen ilk günden bezdirmiş seni" gülerek öyle diyince bende kıkırdadım.
"kusura bakmayın umut bey. Ben burda olduğunuzu bilmiyordum."
"hiiiiçç sorun değil. Ama cidden ilk günden bezmişsin"

"he yaa. Bir insan ilk günden bu kadarda acımasız olamazki"
Bilmiyorum ama burdaki dedikodulara göre umut beyde aynı ateş bey gibi çok sert dediler ama oysaki şuanda ben ikinci patronumla ateş beyin dedikodusunu yapıyorum.
"yok neymiş efendim kahve yapmayı öğrenmem gerekiyormuş. Ne alaka bee"
Bana bakıp gulerken arkama bakınca gülüşü sönmüş endişeli gözlerle bana bakıyordu.

"Alev hanım!!!"

Sesiyle irkilip arkama baktım. Harika şimdide el fatihaya geçelim.....