Walang Forever [ROMANCE]

CHAPTER FOURTEEN [HER B*TCHY SIDE]

CASSI’S POV

“Mahal mo na ba ako?” pag-uulit nya sa tanong, ano ba yan, I can’t think straightly, the pressure hits me hard..

“NO!! OF COURSE NOT!!!” At the end, yun na lang ang naisip kong sagot kasi nga AMO ko sya, paano kung sabihin kong mahal ko sya tas one-way love lang ang peg, edi nganga ako sa trabaho ko baka lumipad lang sa hangin ang sampung libo na magiging sweldo ko, ayaw kong  magbakasakali, pang-tuition ko yon noh.

“So pa’no mo maipapaliwanag yung pagseselos mo tapos yung care mo saming mag-ama? Pa’no?” masyadong magulo yung mga tanong nya, ano ba talagang gusto nyang marinig? Na mahal ko sya? Tapos ano, ako si tangang aasa sa kanya?

“Una sa lahat, yung selos na yun para sa anak mo, naawa lang ako sa bata dahil matagal ka namin hinanap kanina besides, hindi dahil nagcacare ako, I feel something for you. It’s just I wanted to help you and Daphne, nothing more, nothing less..” paliwanag ko na kahit labag sa kalooban ko sinabi ko pa rin..

“Ah ganun, aka---- pssh nevermind, you better sleep Cass, it’s too late. Goodnight.” Bagsak balikat na tumayo na sya sa pagkakaupo. Tama ba ang desisyon ko?

 [END OF FLASHBACK]

Isang linggo lang ang lumipas pero parang isang taon na, nagbago yung pakikitungo ni Yves sakin, yung tipong lumalayo sya kapag nakikita nya ako, after that night everything went back to zero, I don’t know if he’s affected or he’s just busy on his businesses but the mere fact that he’s kept on avoiding me, it breaks my heart into pieces.

Tumayo na ko dahil gabi na, natulog lang ako ng hapon dahil uuwi ako ng bahay ko mamaya, tsaka napagod ako kakahabol kay Daphne kanina sa school, inaya kasi akong makipaglaro sa kanya, pinagbigyan ko na dahil two weeks na lang naman at aalis na ako buhay nilang mag-ama… Haist!! Ayaw ko munang isipin, lalo akong nalulungkot..

Friday ngayon, so may trabaho ako bukas, sa guest na ko natulog dahil baka ‘alam nyo na’ incident na naman. Pupuntahan ko na lnag muna si Yves sa opisina nya para magpaalam, sabi kasi ng isang katulong pagdating namin maaga daw nakauwi si Yves, may pupuntahan mamaya.

*lakad lakad lakad*

Napahinto ako sa tapat ng pinto nya na medyo nakaawang, narinig kong may kausap sya sa telepono nya..

“I miss you too honey---- Well, she’s not here-----Hahaha I know I know honey but I still love you------it’s fine, see you later.” A tears fell from my eyes, I walked away kahit hindi ko na masyadong makita yung daan dahil sa luha sa mata, kaya pala nagbago sya, may girlfriend na pala sya… P*TANG*NA lang diba!!! Kaya dapat talaga, hindi na lang sya yung minahal ko eh ang laki ng agwat namin sa isa’t isa.. EH ISA RIN KASING G*GO YUN EH, SYEMPRE HINDI NAMAN AKO AASA KUNG HINDI SYA PAASA!!! MAY PAHALIK-HALIK PA SYA, TAS YUNG ARAW NA TINANONG NYA KO KUNG MAHAL KO SYA, I ASSUMED THAT TIME THAT IF I AIN’T GONNA SAY YES, HE’LL DISAGREED TO IT, BUT I WAS WRONG!!!  PESTENG ASSUMPTION YAN!!! BW*SIT!!! ARGGGGGGHH