_YAŞADIKLARIMIZIN EN ZORU_
_En fenası_
_ EN KÖTÜSÜ_
_EN KORKUTUCUSU_
_DÜŞHANLAR_
Liza’ya gönderdiğim o mektuptan sonra ne olduysa oldu ben bayağı hastalandım. Yataktan kalkıp, bir şeyler öğrenecek halim bile yoktu.
Yine aynı şekilde yatakta yatarken hekim içeriye girdi.
Hekim:
_Bu halin ne oğlum.
Ben:
_Biraz hastayım Hekim.
Hekim biraz geri çekildi.
Hekim:
_Hastalık mı?
Ben:
_Yok. Ateşim var ve halsizim.
Hekim bu cümlemden sonra bana yaklaştı ve yastığımın yanına oturdu. Elini başına koydu. Sonra yanımdan ayrıldı. Geri geldiğinde bir bezi ıslatmış idi. Başıma koydu.
Bu sefer elimi eline aldı ve ovuşturmaya başladı.
Hekim:
_Seni seviyorum oğlum. Gurur kaynağım.
Ben:
_Bende sizi Hekim. Bende sizi.
Bu duygusal konuşmadan sıkılan Hekim hemen konuyu değiştirdi ve asıl konuya geri dönüş yaptı.
Hekim:
_Oğlum. Evet anlıyorum hastasın. Durumun kötü ama bizimde durumumuz o kadar iyi değil ama şimdi "İKİNCİ SAVAŞ" var ve bu nedenle hemen ayaklan.
Bu sözünü bitirene kadar bir kelimeyi on saate söyledi. Söyleyemiyor idi. Bunu çok net anlıyordum. Beni kaldırma sebebi hasta olduğum için kaldırmakta istemezdi. Ne kadar çok Hekimliğini, sertliğini korumaya çalışsa da takımından herkes onun pamuk kalpli biri olduğunu anlıyordu.
Ben aslında hiç hasta değildim. Ne yorgundum, nede ateşim vardı, sadece Liza'yı düşündüğüm için yatağımdan kalkmıyor idim.
Hekim oyunuma gelsin diye kendimi biraz ter ettim. Hekim de oyunuma geldi ve inandı.
Daha fazla dayanamadım ve ayağa kalktım. Hekim beni ayakta alkışladı. Mutlu olmuştum. Sonra hızla taraf arkadaşlarımın olduğu yere geldik. Hekim hemen sertleşti.
Bir sandalye çekip oturdum. Sonra Hekim bir ikinci savaş olacağını ve buna iyi hazırlanmamız gerektiğini söyledi. Çünkü bu savaş en zor savaş olacakmış. Hekim bizi iyicene korkuttu. Sonra odadan ayrılmak için ayağa kalktı:
_Siz beni burada bekleyin. Ben beş dakikaya geliyorum.
Ben:
_Tamam Hekim.
Herkes kendi arasında konuşmaya başlamıştı. Yanımda oturan kız:
_Bu sabah neredeydin? Seni hiç göremedik.
Ben ne diyeceğimi bilemedim. Biraz bekledim ve sonra beyninde ampül parladı:
_Biraz yorgundum da uykuya dalmışım.
Kız:
_Hi! Hekim sizi kim bilir nasıl kaldırmıştır? Düşünemiyorum. A! İçim titredi.
Ben aniden ağzımdan attım:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzay Savaşçıları
ActionGözleri bana baktı ama ben ona bakamadım. Çünkü iki ayrı tarafta idik. İki düşman tarafta. Savaşta. Üzgünüm
