The Guy[M.Y.G x P.J.M]

(2)

(Unicode)

ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်ကျောင်းမှာ အိပ်ငိုက်နေတယ်။
ပြောရရင်မနေ့ညက အတွေးလွန်နေတာ။
ခုတလော အန်တီလေးက ည,ညဆို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဝရံတာဘက်မှာ ဖုန်းပြော,ပြောနေတတ်တယ်။
သူသဘောကျတဲ့ လူသာရှိရင် ကျွန်တော်လက်ခံနိုင်ပေမယ့် အန်တီလေးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ကြား ဝေးသွားမှာလည်းစိတ်ပူတယ်။
ခုလက်ရှိလေးက အေးချမ်းနေတာပဲမလား။

ပြီးတော့ အန်တီလေးအကြောင်းအပြင် ဟိုရထားသံလမ်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ လူအကြောင်းလည်းတွေးဖြစ်တယ်။တစ်ရက်လောက်တော့ သွားစပ်စုဦးမယ်လို့ ကျွန်တော်စဥ်းစားလိုက်မိသေးတယ်။

"Park Jimin! "

တွေးနေတုန်းမှာပဲ ကျွန်တော့်နာမည်ကိုအော်ခေါ်နေတဲ့ ဆရာ့အသံစူးစူးကြောင့် လန့်တောင်လန့်သွားရတယ်။

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"

"မင်းစာအုပ်ကြေးမသွင်းရသေးဘူးနော် "

"ကျွန်တော့်အန်တီလေးကို ပြောပြီး ပေးပါ့မယ်ဆရာ ခဏတော့စောင့်ပေးပါ"

"အေးအေး မင်းဟာက ကြာလှပြီး"

"ဟုတ်ကဲ့ကျွန်တော် အန်တီလေးဆီမှာ တောင်းကြည့်ပါ့မယ်"

__________________________________________

ကျောင်းဆင်းတော့ ကားမှတ်တိုင်မှာ ကျွန်တော်ကားစောင့်နေမိတယ်။
ဘေးဘက်ကိုတချက်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုလူ ဆံပင်အစိမ်းရောင်နဲ့လူ သူလည်း ကားစောင့်နေပုံရတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူကျွန်တော့်ကိုမတွေ့ဘူး။

နောက်ကားရောက်လာတော့ သူကားပေါ်တက်သွားတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော်စီးရမယ့်ကားမို့လို့တက်သွားပေမယ့် ထိုင်ခုံကတစ်နေရာမှမလွတ်တော့ဘူး။
နောက်မှတစ်နေရာလွတ်တာနဲ့ ဝင်ထိုင်မယ်ကြံတုန်း ဘေးခုံမှာ ထိုင်နေတာက ဟိုဆံပင်အစိမ်းရောင်နဲ့လူဖြစ်နေတယ်။

ကျွန်တော်လည်းကြောက်ကြောက်နဲ့ မထိုင်ပဲ ဘေးနားမှာပဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး အပေါ်လက်တန်းကို ကိုင်ထားလိုက်တယ်။
သူကတော့ ကျွန်တော့်ကိုသတိထားမိပုံမရဘူး။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ လူကတော်တော်ညောင်းအီလာပြီး။
နောက်ရုပ်တရက် ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်တဲ့အချိန် လက်ကိုင်လည်းသေချာမကိုင်ထားမိတော့ လွတ်နေတဲ့ခုံပေါ် ထိုင်ရက်သားပြုတ်ကျသွားရော။