"Bana bir söz vermeni istiyorum."dedi şefkatle bana bakarken.
Saçlarımı okşadı.
Korkulu gözlerle ona baktım. Diyeceği şeyi merak ediyordum ama yerine getiremem diye de duymak istemiyordum.
Gözleri dolmaya başladı daha çok korktum, siyah ceketini omzuma attı ve beni iyice gizlemeye çalıştı. Gözlerime baktı, "Sakın başkası için ağlama."Anlamadım, kaşlarımı çattım. Derin bir nefes aldı ve sözüne devam etti. "O kişi ben olsam bile."
Anlamamayı istedim.
Damlayı taşıyamayan gözlerinden yaşlar aktı, daha yaş yanağından süzülemeden büyük bir ses duyuldu ve o kırmızı renk. Benim için tanıdık ama taze bir renk.
Sormak istediğim soruyu asla cevabını alamayacağım cansız bedene baktım.
Son sözleri bu olmuştu.
Gözümü kırpmadan ona bakıyordum.
Zihnim bulanıklaştı. Hayal sandım. Hayır, hayal olmasını diledim.
Kırmızı alanını genişletiyordu.
Kırmızı yarışı kazanıyordu.
"Söz."
Ve kırmızı kazandı.
"Anne."
Merhaba! Bu benim ilk kurgum bu yüzden düşüncelerinizi merak ediyorum.
Ayrıca yazım hatası ve noktalama işaretlerini görmezden gelirseniz sevinirim.<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAKLI İNCİ (+18)
RomanceEllerime baktım, ne yapmam gerektiğini çoktan unutmuştum. Kulağımdaki uğultuyla birlikte etraftaki kanı görmüyordum. Her şey donmuştu aklımdaki düşüncelerle birlikte. Niye burada olduğumu hatırlamıyordum. Gözlerimi hızlıca bir kaç kez kırpıştırdım...
