Playboy goes Stick to one

Chapter 40 - Pride

-Kim's POV-

Hindi ako pumunta sa bahay nila Ate. Instead, pumunta ako sa condo ko. Oo, may condo ako. And no one knows about this except the girls and my sisters. Sila lang, wala ng iba.

I hurriedly ran to my unut and closed the door. Naiiyak na kasi ako. Hindi ko na kaya yung mga nangyare kanina. Me deciding to leave Zayn's life is like killing myself.

Humiga ako sa kama ko. I just lost my other half.

Maya maya tumunog ang phone ko, signaling that I just received a text.

From: 0906*******

Hi, Kim. Heard about what happened to you and zayn earlier. Lagi ka nalang nyang sinasaktan at pinapaiyak no? Why don't you get back to him? Gantihan mo, Kim. For omce, listen to me. Concern lang ako sayo, kahit na step sister mo lang ako. -Mae.

Hah! Kelan pa sya naging concern? At sakin pa talaga sya concern ah? Really? Tss. Whatever.

To: Mae

"Thanks nalang sa concern."

Pero ano daw? Gantihan? Hindi. Hindi ko kaya gawin yung mga nagawa sakin ni Zayn. Oo, miss ko na sya. Miss na miss. Sabi ko, nawala lahat ng galit nung niyakap nyako. Pero nung hiniwakan nya ulit yung kamay ko, bumalik lahat ng sakit at pinagdaanan ko dati.

Biglang nagring ang phone ko at nagflash ang pangalan ni Belle. Sorry belle, i cant answer your call right now. I thought.

Sinilent ko ito at tumingin sa kisame.
Hindi ko mapigilang maisip ang masasayang alaala namin ni Zayn na parating may kakambal na kalungkutan. Bakit ba hindi nalang ako maging masaya?

"I miss you so much and I still love you, Salazar." Paulit ulit nalang sa utak ko ang mga katagang binitiwan nya kanina.

Miss? Kung miss nyako bakit hindi nya ako hinabol kanina para magexplain? Bakit hindi nya ako pinakalma?

Mahal? Sigurado ba syang mahal nyako? I did everything I could but everything seems not enough. Kung mahal nyako, bakit iniwan nya ako ng walang paalam? Kung mahal nyako bakit hindi nyako hinabol? Kung mahal nyako, bakit hindi ko maramdaman?

Napayakap ako sa unan ko, eto na naman. Ang sarap magsabi ng pasensya at salamat sa mga unan ko, dahil sila lang yung karamay ko sa tuwing nasasaktan ako at sa tuwing umiiyak ako.

I fell asleep, crying. again.

Nakakatawang isipin na nakakatulugan ko nalang yung pagiyak ko. Kailan kaya dadating yung araw na matutulog ako ng walang problema at gigising ng may ngiti sa mga labi dahil sa magandang panaginip?

Sana dumating yung araw na yun, I just cant wait. Pero sa ngayon, ang gusto ko lang matulog. Kase pag tulog ako, kahit sandali . . . malayo ako sa mga problema ko sa mundo.

Pinunasan ko ang luha ko, na parang gripo na naman kung umagos. Kinuha ko ang cellphone ko.

Sobrang daming missed calls mula sa mgakaibigan ko at kina Liam, Harry at Niall. Pero walang Zayn ang tumawag.

Chineck ko naman ang mga text sakin.

From: Joanne
"Where r u? Alam kong gusto mo mapagisa, just wanted to remind you not to do stupid things while you're out. Okay? Labsyu. I'll fix everything."

From: Belle
"Gaga! Kumain ka ng dinner mo ha. Sige, hindi na muna kita tatawagan kase alam kong gusto mo ng space. Labsyu. Ingat kung nasan ka man."

From: Angelu
"Asan ka? Kumain ka na ba? Kumain ka, ayaw naming matulad ka kagaya dati. Okay? Ingat ka there. Aayusin namin lahat dito.Labsyu"