Bir Zalim İstanbul hayran kurgusu; artık dört bölüm olmayacak, arkadaşım Lashana'dan esinlenildi hikaye dört yıl sonra başlayacak, 26. bölüm Cenk vurulduğunda, Nedim her şeyi ve herkesi terk etmeye karar verir, Ceren onu bulana kadar dört yıl boyunc...
Merhaba, hikayenin sonuna geldik, iki bölüm olacak; Umarım beğenmişsindir. Bir sonraki bölüm hafta ortasında yüklenecektir. Eğlence!
Lütfen bana geri bildiriminizi ve yorumlarınızı verin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biri tarafından derinden sevilmek size güç verirken, birini derinden sevmek size cesaret verir."
- Lao Tzu
Onun için zor bir gündü, iyi ki anlaşma yapılmış ve iki gün sonra sevkiyat gidecek, her şey yolunda giderken, bu bir rahatlama oldu, 10 dakika önce eve geldi, ev sessiz ve sessizdi, yürüdü oda yönü.
Nedim odaya girdi ve manzara karşısında kalbi eridi, karısı ve oğlu devasa yataklarında uyudular; Ceren odalarını sevdiği şekilde yeniden dekore etmişti. Yumuşak toprak renkleri, sade ama karısı gibi zarif. Beğendi.
Onlara bakmak bile onu ışınladı. Kapıda durmuş onları izleyerek, kapıyı arkasından kapatmıştı; daha çok odaya girdi. Ceren onun yanında uyuyordu, kolu bir buçuk aylık oğullarının etrafına koruyucu bir şekilde sarılmış, daha fazla koruma için etrafına bir demet yastık yayılmıştı.
Oğlunu annesinin üzerinde uyurken görmekten hoşlanıyor. İkisi bir kilit ve anahtar gibi birbirine uyuyor gibi görünüyor. Birlikte çok rahat ve huzurlu görünüyorlar. Sanki bir annenin vücudu, çocukları göğsüne yaslanacak şekilde şekillendirilmiştir. Bebeğinin onunla böyle yatmamasını kıskanıyordu ama buna şahit olmak çok güzel.
Nedim yatağa yürüdü, ceketini koltuğa fırlattı. Oda karanlıktı, sadece loş bir yan lambayla aydınlanıyordu.
Annelik ona yakışmıştı; şefkatli ve sevgi dolu bir anneydi; oğulları ile ilgili her şeyle ilgilendi, kendisindeki değişimi ve büyümeyi görebiliyordu.
Bu değişikliği gördü; Bir araya geldiklerinde, hatta hamilelikten önce, açan bir çiçek gibi açıldı ve ona sadece fiziksel olarak değil, duygusal olarak da onun hakkında ne hissettiğini gösterdi.
Ona nasıl hitap ettiği veya ona nasıl baktığı, onunla ilgili küçük ayrıntılar, her sabah onunla kahve içtiği, bu güne kadar hiç durmadığı vedalaşma ve hoş geldin kucaklamaları ve öpücükleri.
Hatta her gece gerçekten ihtiyacı olmadığı halde gömleğini ütüler. Ceren ona engel olacağı zaman gerçek karısı gibi hissetmek istediğini söylerdi; onun tek gerçek karısı olduğuna dair onu temin edecekti.
Ölümlü desteği, ona soru sorması ve işiyle ilgili fikrini alması, sevdiği ve sevdiği şeylerle ilgilenmesi.
Bütün bunları kendi isteğiyle yaptı; hiç bir şey istemedi. Her zaman onun içindeydi, şefkatli ve sevgi dolu doğası. Bir bitki gibi Ceren'in de sevgiye, güvene ihtiyacı vardı ve gerçek doğasına doğru büyüyüp çiçek açması için onu Önemine inandırmaya ihtiyacı vardı.
