Bir Zalim İstanbul hayran kurgusu; artık dört bölüm olmayacak, arkadaşım Lashana'dan esinlenildi hikaye dört yıl sonra başlayacak, 26. bölüm Cenk vurulduğunda, Nedim her şeyi ve herkesi terk etmeye karar verir, Ceren onu bulana kadar dört yıl boyunc...
Merhaba arkadaşlar! Böylece hikayenin sonuna geliyoruz 🥳; Nasıl alacaksın bilmiyorum ama bir tutam tuzla alabilirsin 😜 şaka şaka, bu yüzden diğer NedCer hikayem bitti, diğer hikayeleri de atlayarak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Teri baahon mein jo sakoon tha mila ( Kollarında bulduğum huzur )
Maine dhoondha bahut ki ((o huzuru) çok aramıştım.)
Phir na milaa... (Ama yine bulamadım...)
Ceren metni altıncı kez gözden geçirmişti; sinir sistemi çökmüştü, bir saat oldu, salonda huzur içinde uyuyan Neval ile oturma odasında otururken, parmaklarını saçlarında gezdirerek, kendini sakinleştirmeye çalışarak, ondan son kez haber alıyordu. beşiği, yanında Ace, onların büyük bekçisiydi, Ceren oğlunu bir an olsun yalnız bırakmayı düşünemez.
Bu nedenle, Ace mükemmel bir yardımcıydı; Neval'i onsuz bırakmazdı ve o korkunç geceyi ne zaman hatırlasa, bedeni korkuyla titriyordu.
Biri başkasının çocuğunu nasıl çalabilir? Sonra sat? Onların merhameti yok mu? Anne babalarına merhamet yok mu? Yoksa ailesi olmadan büyüyecek olan çocuk mu? İnsan kaçakçılığı neydi? Tanrıya şükür, onu daha yola çıkmadan yakaladılar; Ceren, çocuklarını bu şekilde kaybeden ebeveynler için üzülüyor.
Ama garip bir şey vardı, neden onları seçtiler? Neden diğer tüm bebekler yerine kendi bebeklerini seçsinler? Ve kadına ne olduğunu duymadı mı? Gazeteye bile çıkmadı!
İçini çekti, küçük oğlunun tatlı yüzüne baktı, daha fazla düşünmek istemiyordu.
Küçük meleği, istediği ve umduğu her şeydi; ilk bebeği öldükten sonra bir daha anne olabileceğini hiç düşünmedi ve dürüst olmak gerekirse istemedi. Aynı acıyı ve kaybı tekrar yaşamak istemiyordu.
Ancak Nedim ile her şey farklıydı; her şeyi, aileyi, çocukları, evi, önceki hayatından yoksun olan emniyeti ve emniyeti istiyordu; Nedim onun kayası, kalkanıydı onu koruyan, anlayan, tüm düşüşleri ve keskin kenarlarıyla onu olduğu gibi kabul eden, arkasında duran, herkes ondan vazgeçerken ona bir şans veren, Nedim vermedi.
Onunla özgürdü, sonuna kadar açıktı; gerçek benliği ortaya çıktı, ona minnettarlığını ve güvenini gösterdi. Ve bir an olsun pişmanlık duymaz. Ceren artık onsuz bir hayat düşünemiyor; ondan önce hiçbir şeydi ve ondan sonra her şey.
Ceren dizine sarıldı ve yüzünü buruşturdu, tekrar telefon ekranına baktı ve daha fazla rahatlık için kendini salladı. Nedim, İstanbul'a varmış ve Cenk'i karşılamaya gidiyordu.
Bu adama asla güvenmedi ve güvenmeyecek; Nedim'i dikkatli olması için uyardı; cesareti ona korkunç bir şey olacağını söylüyordu. Bir süredir kötü rüyalar görüyor, ancak iki gün önce Nedim ile ilgili bir rüya gördü.
Korkunç ve korkutucuydu, gecenin bir yarısı ter içinde uyandı, sağa sola baktı, onun yanında uyuyordu ve yatakta hareket ettiğinde uyanmadı, rüya çok gerçekti, çok kanlıydı, Ceren, gerçekten yanında olduğundan emin olmak için elini yanağına koydu, şakağını öptü ve ona onu sevdiğini fısıldadı, uyanmadı, rahatladı, sadece bir rüyaydı.
