truths [taennie]

bölüm 4

Önceki bölümün sonunu yazarken ağlıyodum o yüzden biraz fazla sıkmış olabilirim buarlar iyi değilim özür dilerim <3

Eve giderken kulağıma kulaklığı takmış gökyüzünü izliyodum kafamı geriye yatırmış gecenin ıssız karanlığında kapkara gökyüzünde parlayan yıldızların mukteşem edasıyla duruşları büyüleyiciydi.

kulağımdaki müzik biterken eve geldiğimi fark etmem bir oldu bahçeye girip merdivenleri adımlayıp kapıyı çalmıp kapını açılmasını beklerken annem kapıyı açtı yüzündeki tatlı gülümsemesiyle günümün nasıl geçtiğini sorarken ben sorgın bi şekilde merdivenleri çıkıyodum hafif üzgün görünce pek üstelememişti iyi olmuştu çünkü bir sorguyu daha kaldırabilicek halde değildim dokunsan ağlıcak haldeyken odamın kapısını aralayıp içeri girerken abimin arkamdan seslendiğini duydum ama cevap vermemiştim odanın kapısını çekip çantamı kapının yanına bırakıp formamı çıkarttım.

Üstüme yarım atlet tarzı siyah bi badi ve altıma siyah şort geçirip bilekli haifif uzun çoraplarımı giyip saçımı topuz yapmıştım yorgundum,halsizdim,kırgındım...

Sabahtan beri sadece kahve içtiğim için açlık yüzünden karnım çok acıyodu sesi dışarı kadar geliyodu halime aynada bakıp kıkrdadım gwç olduğu için kesin herke uyumuştur fiye düşünerek üstüme hiçbişey geçirmeden olduğum gibi çıkmıştım yavaş yavaş merdivenleri inip merdivenin dibindeki mutfağa yönelip dolabı açtım akşam yemeğini kaçırdığım için ne var ne yok bilmiyodum dolapta göz gezdiriken kapaın arkasında abim beliriverdi tam çığlık atıcakken ağzımı kapatıp arkamdan sarılarak sakinleştirmeye çalıştı.

O anki sakinleşmenin verdiği rahtlıkla gözümü kapatıp kafamı geriye yatırıken abimin hala arkamdan sarılıyo ve ağzımı kapatıp nefesini boynuma verişini hisettim çok sıkı sarılıyodu eli ile çıplak belime sarılırken elini ağzımdan çekip diğer elini belime indirdi kafasını sol omzuma koyarken gözlerini kapatıp nefesini verdi boynuma doğru fazla yakıdnı üstüm hiç müsait değildi kendimi çekmeye çalışırken dahada sıkılaştırdı canımı hafif yakmaya başlamıştı kısık sesle sorgularcasına
"Abi napıyosun bıraksana"

Sesini çıkarmayıp beni kendine dahada bastırınca iyici dip dibeydik kollarıyla vücudumu kavrayışı okadar rahatlatıcıydıki mayışmaya başlamıştım tekrar kendime geldim hafif sesimi yükselterek annemlerinin uyarlamasını sağlayarak uyarı şeklinde bağırdım napmaya çalıştığını anlamasmda
"Abi!"

Elerini gevşetiğinde adım atıp arkamı döndüğümde arkasını dönmüş ilerliyodu arkasından ellerimi açarak noluyo dercesine havaya kaldırdığımda hala bana arkası dönük bişekilde merdivenlerden çıkışını izledim.

Ne olduğuna anlam veremesemde mutfağa yemek yemek için indim sonuçta yemeden hayatta gitmem yemek herşeyden herkesten önemli!

Bişeyler tıkınıp yukarı çıkıp odamın kapısını kapattım ve yatağa uzandım yemeğin verdiği uyku baskınlı üstümde olmasına rağmen hala abimin neden öyle sarıldığını anlamamıştım dışardan bi gözle çok,yanlış anlaşılanilir bi pozisyonda duruyoduk anlam vermesemde uyku çöktüğü için hemen uykuya dalmıştım.

Sabaha karşı alarm çalmadan beş dakika önce uyanınca geri yatmanın bi manası yok diyip kendimi ılık suya bıraktım bedenimdeki yogunluğu söküp atarken ılık suyla sadece bedenimi değil sanki ruhumuda temizliyodum hatalarım,yanlışlarım,üzüntülerim akan suyla gidiyodu sanki rahtlatıyodu hafifliyodum.

Banyomuz abimle aynı katta olduğumuz için ortaktı tam ikimizin odasının karşısına bakıyodu genelde sabahları abim erken kalkmadığı için bu saatlerde duş alırdım.
Dizimin 5 santim kadar üstüne gelen bornozu üstüme geçirip belini bağladım hava sıcak olduğu için üstümdeki bornoz çok kalın değildi saçımı sağ yanıma doğru salarak elimdeki ufak havluyla kurularken arkamdan gelen kapı sesiyle irkildim hafif yerimden sıçrayıp arkamı döndüm.

Abim uykulu uykulu gözlerini avuşturup bana bakarken dona kalmıştım abim aşağıdan yukarı beni süzerken gözlerini büyütüğünde hala beni süzüyodu

"B- be- ben d-uş -al-mışt-ımda -ondan -gidi-yim b- ben"

Konuşma yeteneğimi kaybederken salak gibi kekeliyip olduğum yerde duruyodum hemen fırlayıp odaya girip kapıyı kapattım biraz utanmıştım abime iki gündür çok uygunsuz yakalnmamın verdiği utangaçlıkla istemsizce hazırlanıp odadan çıktım saçlarım hafif kabarık ve tatlı duruyodu biraz kapatıcı ve rujla hazırdım.

Aşağı masaya inerken abim karşı tarafa geçmiş bende karşısına oturmuştum annem kahvaltıyı yazırlayıp yanağımıza öpücük kandurup hemen kapıya yöneldi nolduğunu sordularken

"İşim var bugin erken çıkıcam kahvaltınızı yapın okula geç kalmayın seviyorum siziii" öpücük,atıp kapıyı çekip çıktıktan sonra önime döndüğümde abim yine beni süzüyodu ağzıma attığım çatalla yediğim leyn abimin sözüyle boğazımda kalması bir oldu

"Bornoz sana baya yakışıyo~"

Öksürük tutmasıyla masadan kalkıp elimi yumruk yaparak ağzıma götürdüm abimin kıkırtısını duydup kapıya yönelip çantamı aldım abimde arkamdan çıkıp kapıyı çekip sürücü koltuğuna bindi ön koltuğa otruru otumaz abimin sesini duymamak için kulaklığı takıp müzik açıp kafamı cama yasladım.

En sonunda okula geldiğimizde hemen arabadan inip kızların yanına sınıfa çıktım

"Jen jen günaydınnnn"

Roseyi görünce yüzüme hafif bi gülümseme gelmişti

"Sanada günaydın roseeeemm"

Arkamdandan zıplayan iki kişiyle sarsılıp düzeldim

Lisa bağırarak
"Bize günaydın yokmu!"

Jisoo'da hemen lisa ya destek verdi
"Biz neyiz dış kapının dış mandalımı ha öküz"
Sesli gülerek
"Olurmu kız zilli sizede günaydın bebeklerimm"

Hocanın gelmesiyle yerime geçtikten sonra tenefüste olayları hemen kızlara anlattım jisoo ağxı açık,kalarak cevap verirken

"OHAAAA!! Bence hiç normal değil abin sana karşı bişeyler falan ne biliğim yaniiii anşadın bence sennn yağğğğnnnii?? beğllkii??"

Ne iğma ettiğini anlamıştım ama tepki vermeden oturduğum yerden aptal aptal etrafa bakarken rose ve lisa kısık sesle jisoo yu saçma sapan konuşmaması için uyarırken zil çaldı dersler bitince yorgunlukla eve gitmek için sallana sallana abimin arasına yöneldim arabanın yanında beklerken abim yanında takıldığı kızlardan biri olan ryunjinle gelince asık ifadem iyice iğrenmiş bi surat ifadesine dönerken abim bana bakıp konuşamaya başladı
"Küçük hanım sen bugün arkaya ilk önce prensesi bırakıcaz"
Diyip ryunjine dönünce itici sesiyle ryunjin hemen cevap verdi "yaaaağğ aşkımmm" o mal mal sırıtırken arkaya geçip oturdum içerden izlerken abim kapısını açıp onu bindirip kendisi sürücü koltupuna geçti göz devirip kulaklığımı taktıp lafamı yasladığımda arabayı çalıştırken ryunjin arkasını dönüp
"Senin sevigilin varmı jennieee?"

Ryunjini sevmiyo değilim bayılrıyorum antilikten değil yanlış anlamayın karakter olarak lazımdı abi kardeş muhabetini haledicem merak etmeyin kuzularım sizi seviyorum bölüm yazarken bildirim geldi oy kullanan o iki kişinin sizi yerim hemen devam ediyorum yazmaya mauhh <3333