I Wish I Never Spoke

3- You saw me

Ξυπνάω από μια ενόχληση στα μάτια μου.
Μετά από μερικά λεπτά καταλαβαίνω ότι είναι το έντονο φως του ήλιου που μπαίνει από το παράθυρο μου, από ότι φαίνεται η Μαίρη, μια από τις οικιακές βοηθούς του σπιτιού, ξέχασε να κλείσει το παντζούρι εχθές το βράδυ.

Κοιτάω το μικρό ρολόι πάνω στο κομοδίνο μου για να δω την ώρα, επτά και μισή. Αποφασίζω να σηκωθώ και να αρχίζω να ετοιμάζομαι για το σχολείο μιας που σε λιγότερο από μία ώρα αρχίζει η πρώτη ώρα.

Αφού ντυθώ κατεβαίνω στον κάτω όροφο. Από τις σκάλες ακόμα καταλαβαίνω ότι το πρωινό είναι έτοιμο αφού η μυρωδιά του φρεσκοψημένου κέικ είναι αισθητή εδώ και αρκετή ώρα.

Αφού καλημερίσω όλα τα άτομα τα οποία βρίσκονται στην κουζίνα κάθομαι στην καρέκλα , στερεώνοντας το κεφάλι μου πάνω στο χέρι μου που είναι ακουμπισμένο πάνω στο τραπέζι βαριεστημένα.

Μετά από λίγο στην κουζίνα μπαίνει η μητέρα μου με την εκθαμβωτική και υπερβολική, όπως πάντα, σατέν ρόμπα της και με τα μαλλιά της σε έναν υπέροχο ατημέλητο κότσο που φαίνεται σαν μόλις να έχει βγει από το κομμωτήριο. Πάντα την θαύμαζα για αυτό, ήταν πάντα κοκέτα, καλοντυμένη και περιποιημένη χωρίς πολύ προσπάθεια, τουλάχιστον έτσι έδειχνε.

Χωρίς να πει τίποτε κάθεται στην κεντρική καρέκλα του τραπεζιού. Ποτέ δεν απεύθυνε τον λόγο στους οικιακούς βοηθούς μας, πάντα τους θεωρούσε κατώτερους από εμάς, κάτι που προφανώς και δεν πιστεύω εγώ.

Ξαφνικά στέφει το βλέμμα της πάνω μου με ένα άγριο βλέμμα.

« Μην στηρίζεις το κεφάλι σου με το χέρι σου και επιτέλους ίσιωσε την πλάτη σου δεν είναι αυτή στάση σώματος για μια καθώς πρέπει κοπέλα της τάξεως σου. »

Μου είπε με σοβαρό ύφος και έκανα αυτό ακριβώς που μου είπε.

« Μάλιστα μητέρα..»

Ψέλλισα σιγά χωρίς να την κοιτώ στα μάτια. Δεν είχα άλλη επιλογή. Γνώριζα πολύ καλά πως αν δεν έκανα αυτό που μου έλεγε θα υπήρχαν συνέπειες και δεν είχα όρεξη για κάτι τέτοιο. Είναι ελάχιστες οι φορές που έχω φέρει αντίρρηση στους γονείς μου. Πάντα ήμουν η κόρη που ήθελαν, η κόρη που έπρεπε να είμαι.

**

Είναι η τελευταία διδακτική ώρα στο σχολείο. Μετά θα παρακολουθήσω κάποια επιπλέον μαθήματα που μου έχουν επιβάλει οι γονείς μου να παρακολουθώ. Ισχυρίζονται ότι θα μου χρησιμεύσουν στο μέλλον.

Αλλά δυστυχώς για αυτούς δεν το κάνω, μπορεί να είναι και το μοναδικό πράγμα που δεν υπακούω. Τις ώρες που υποτίθεται παρακολουθώ αυτά τα μαθήματα πηγαίνω στην αίθουσα χορού που υπάρχει στο σχολείο, δεν πηγαίνει κανείς τέτοιες ώρες εκεί οπότε είναι η τέλεια ευκαιρία για εμένα να εκτονωθώ με τον μόνο τρόπο που ξέρω, τον χορό.

**

Έχει περάσει αρκετή χορεύοντας και απολαμβάνοντας την μουσική την οποία έχω επιλέξει να παίζει στα ηχεία της αίθουσας, αλλα δεν σταματάω να χορεύω ακόμα και αν ξέρω πως είναι ώρα να γυρίσω σπίτι και ότι ο σοφέρ μου βρίσκεται ήδη έξω από το σχολείο περιμένοντας με.

Κάνω μια τέλεια στροφή πριν τελειώσει το τραγούδι αλλά έτσι όπως γυρνάω βλέπω ένα αγόρι να στέκεται στην είσοδο της αίθουσας και να έχει καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου.

Αμέσως την προσοχή μου τραβάνε τα μάτια του, όχι κάτι ιδιαίτερο σαν χρώμα, καφέ, σκούρο καφέ. Αλλά το βλέμμα του, δεν έχω ξανά δει κάποιον με τόσο έντονο βλέμμα.

Αρχίζω να τον επεξεργάζομαι περισσότερο και τα μάτια μου άρχισαν να ταξιδεύουν πάνω του. Είναι ψιλός, με μαύρα, σχετικά μακριά μαλλιά και ένα πολύ γυμνασμένο σώμα.

Την οπτική μας επαφή σπάει το αγόρι αρχίζοντας να περπατάει στο απέναντι δωμάτιο που αν δεν κάνω λάθος βρίσκεται το γυμναστήριο.
Πριν μπει μέσα γυρνάει για μια ακόμα φορά κοιτάζοντας με και χαρίζοντας μου ένα πανέμορφο, γλυκό χαμόγελο.

gg.