🥀🖤 𝐔 𝐧 𝐝 𝐞 𝐜 𝐞 𝐦 𝐛 𝐞 𝐫 𝐖 𝐢 𝐧 𝐭 𝐞 𝐫 🖤🥀 [ ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ ]

🖤🥀 𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 01 🖤🥀

දහතුන් වැනි මාසයක් උදා වෙනවා නම් ... 🥀

************* 🥀 • 🖤 • 🥀 *************

ඊයේ තමයි සීත සෘතුවේ දෙසැම්බරයේ පළවෙනියටම හිම වැටුන දවස.. මම ඊයේ රෑ හිම වැටෙන දිහා කාමරේ ජනේලෙන් එබිලා බලන් හිටියේ කියාගන්න බැරි සතුටකින්. මොකද හිම වැටෙන එකට ඒ තරම්ම මම ආස උනා.. ඒත් ඒ සතුට අතරින් කියාගන්න බැරි දුකක් දැනුනේ එක පාරටම අතීත මතකයන් එකින් එකට මතක් වෙන්න ගත්ත නිසයි.. උදෙන්ම නැගිටපු මම කාර් එකවත් නැතුව පාරට බැස්සේ සෝල්වල ටිකක් නිදහසේ ඇවිදින්න හිතාගෙන..

අවුරුදු පහකට කලින් තමන්ගෙ හොඳම යාලුවෝ හතරදෙනත් එක්ක මේ පාරවල්වලම හිනාවෙවී සතුටින් ඇවිදපු හැටි තමන් හිටපු තැනම නැවතිලා ඇස්දෙක ඉස්සරහා මවාගෙන මොහොතකට සිතුවිලි ගොඩක් මැද අතරමං වෙලා ඔහේ ඈත බලාගෙන හිටියා..

•
•
•
•

" ක්‍යූජොන්ග්ආ... ?? "
එක පාරටම පොඩි සැකයකුත් එක්කම තමන්ගෙ නම කියලා කතාකරනවා ඇහුණු කටහඬ නිසා පියවි සිහියට ආපු ක්‍යූට ඒ කටහඬ අඳුරගන්න කොහොහෙත්ම අමාරු උනේ නෑ.

"ජ.. ජ.. ජ.. ජන්ග්මින්... "
හිතාගන්නවත් බැරි වෙලාවක තමන්ගෙ පිටිපස්සෙන් ඇහුන මින්ගෙ කටහඬත් එක්කම හැරුන ක්‍යූ තවත් තප්පරයක්වත් යන්න කලින් මින්ව හයියෙන් බඳාගත්තා.

" ක්‍යූ.. අත අරිනවා මාව.. "
" යාහ්හ්හ්හ්හ්... මේ මිනිස්සුත් බලනවා අපි දිහා.. යා..... "
කියාගෙනම ක්‍යූව පස්සට කරපු මින් ක්‍යූවත් ඇදගෙනම ලඟම තිබුණ 𝐜𝐨𝐟𝐟𝐞𝐞 𝐬𝐡𝐨𝐩 එකට ගියා. මොකද මින් දනවා දැන් ක්‍යූ ඉන්නේ අඬන්න ඔන්න මෙන්න කියලා. ක්‍යූ කියන්නේ යාලුවෝ අතර හිටපු සංවේදීම කෙනා. ඒ වගේම ක්‍යූ කෝපි බොන්න ගොඩක් ආසයි. ඉතින් දුක නිමෙන්නත් එක්කම මින් ක්‍යූව 𝐜𝐨𝐟𝐟𝐞𝐞 𝐬𝐡𝐨𝐩 එකකට එක්ක ගියේ ඒකයි. ක්‍යූව මේසෙ ලඟින් වාඩිකරපු මින් ගියා 𝐨𝐝𝐞𝐫 එක දීලා එන්න.

" මොකද තවම ඔය ලෙඩේ හොඳ කරගන්න බැරි උනාද.. ආ....?? "
ඕඩර් එක දීලා ආපු මින් පොඩි හිනාවකුත් එක්කම ක්‍යූගෙන් අහන ගමන් ක්‍යූට ඉස්සරහින් තිබුන පුටුවෙන් ඉඳගත්තා.