Art{BxB}

17

Ege

"Ya o öyle mi kesilir Burak elma mı kesiyorsun Allah aşkına?" Okullar açılmadan önce yeni evimizi kutlamak için çıktığımız piknikte artık kendime olan saygımı korumak amacıyla Burak'tan olabildiğince kaçmaya çalışıyordum ama aynı arkadaş grubunda hiçte kolay olmuyordu. Hele aramızın açık olduğunu fark eden üstün zekalı Kutay bizi yakınlaştırma çabalarına girdiğinden beri hiç mi hiç kolay olmuyordu. 

"Ege göstersene şu cahile nasıl domates kesileceğini." diyerek sırıtan Kutay'ın ağzına tekme atmama son 2 dakika kalmıştı cidden. Burak zenginliğinin verdiği yetkiye dayanarak hiçbir şey yapmayı beceremediği için salata yapmasını istemişlerdi ama onu da beceremiyordu maalesef ki.

"Ateş yakmaya çalışıyorum burada Kutay sen göster işte oradayken." kaşlarını çatan Kutay bana eliyle Orkun'u işaret etti. "Sen Orkun'u iki dakika yalnız bırakırsam kıyamet koparabileceğini bilmiyor musun? Buraya gel ve Burak'a yardım et hemen. Ateşi ben hallederim." Gerçekten bıkmıştım hayatımdan şu dakika şu saniye. Oflayarak neredeyse yakmayı becermek üzere olduğum kibriti yere bıraktım ve elinde bıçakla domateslere işkence çektiren Burak'ın yanına gittim. "Ben sana öğretmemiş miydim sanki salata yapmayı?" diyerek olabildiğince az gergin görünmeye çalışarak elime bir bıçak aldım. "Aslında öğretmiştin ama senin dikkatini çekmemin tek yolu genelde yardımına muhtaç olmam oluyor." 

Kaşlarımı çatıp ona baktığımda omuz silkti. "Konuşmamız lazım." kesinlikle konuşmamız lazımdı. Bu dünyada koşulsuz şartsız yalanlarına da doğrularına da inanacağım tek insandı Burak, beni şu saniye kandırsa tamam derdim yani. Bu yüzden kendimi ondan uzak tutuyordum zaten. Birine böyle şeyler hissetmek bence aşırı tehlikeliydi. "Zaten konuşuyoruz ya." önce salağa yatmayı deneyebilirdim. "Ege lütfen senden her anlamda uzak olmak canımı yakıyor. En azından beni dinlesen olmaz mı?"  Yüzünde ki üzgün ifadeyle bana bakarken ve bu kadar kibar konuşurken ona hayır demem cidden imkansızdı. Ben de hiç imkansızı zorlamaya niyetli değildim. "Tamam dinliyorum." Gülümseyerek bileğimi tuttu ve göl kıyısına doğru ilerletti ikimizi de. Gölde ki ördeklerin yerinde bile olmak istiyordum şuan. Nası rahat kafayla yüzüyorlar şu mutluluklarına bak. Resmen nispet yapıyorlar hatta. Oh mis gibi iyice üşüttüm ben kafayı.

"Benden köşe bucak kaçtığının farkındayım." diyerek bana baktığında panikle itiraz etmek için ağzımı açmıştım ki işaret parmağını dudaklarımın üstüne koyup beni engelledi. "Ve haklısında. O kadar iğrenç davrandım ki sana.  şimdi seni hak etmediğimi biliyorum ve bunu kendime söyleyip duruyorum ama yine de senden uzak duramıyorum." gerçekten ağlamak üzereydim. Bu yüzden beslediğim hislerin tehlikeli olduğunu düşünüyordum. Bence de beni hak etmiyordu çünkü en yakınlaşmaya başladığımız zamanlarda benimle iletişimi en aza indirip yerime Eda'yı koymuştu. Yine de bir açıklaması için ağzının içine bakacak kadar ve ne derse desin inanmak için bahane bulabilecek kadar büyüktü hissettiklerim. Tehlike değil de neydi bu?

"Burak, birbirimiz için iyi değiliz. Senden kaçmak istemiyorum ama doğrusu buymuş gibi geliyor." ellerini saçlarına daldırıp hafifçe çekti ve histerik bir şekilde güldü. Genelde sinirleri bozulduğunda yapardı bunu. Ya saçlarını çeker ya da dudaklarını dişlerdi. Bir kaç saniye içinde dişlerini dudaklarına geçirdiğin de kendime küfür etmek istedim. Bunu bile bilmem beni hastalıklı bir sapık gibi hissettirmişti. 

"Ben asla senden uzaklaşmak istemedim Ege. Dünyam da sadece sen olsan da benim için yeterliydi. Ama hayatımda söz hakkımın olmadığını en iyi senin bilmen lazım. Kendi düşüncelerime göre ne zaman yaşadım ki?" kaşlarımı çattım. Diktatör bir babası ve hastalığı yüzünden kaosa dayanamayan bir annesi vardı. Babası Burak'ın okuduğu bölüme, katıldığı yarışmalara, gittiği kurslara, aldığı derslere, notlarına her şeyine karar verirdi. Burak daha geleceğinden haberdar olmadan babası onun yerine çoktan her şeyi ayarlamış olurdu.

"Babanın seni kontrol etmeye çalıştığını biliyorum Burak ama bunların benle olan ilişkinle ne ilgisi var?" Derin bir nefes alıp bana doğru bir adım attı. "Beni yanlış anlama sana bunları beni affetmen için anlatamayacağım. Korkaklık etmeme bahane değil çünkü hiçbiri. Sadece belki bana bir şans vermek istersin diye anlatacağım eğer sen de istersen anlatmamı?" Kafamı sallayıp merakla ona baktım. Derin bir nefes aldı. Söyleyecekleri konusunda kararsız gibiydi. Burak için birine bir şeyler anlatmak zor olmuştu her zaman. "Önceden nasıl olduğumu biliyorsun sizden başka kimseyle konuşmazdım. Özellikle de senden başka. Kimseyle çıkmayı kabul etmiyordum bile. Annem her zaman bir kız arkadaşım olmasını istiyordu ve sürekli sorup duruyordu. Ben de ona hiçbir kızın bana uygun olmadığını söyleyip geçiştiriyordum. Ama gerçek aslında bütün herkestense ilgimi senin çekmendi." Yine gergince dudaklarını dişlediğin de şaşkınlıktan büyüyen gözlerim ve aralanan dudaklarımla şoka girdiğimi hissettim.

"Bilirsin anneler hisseder. Senden hoşlandığımı benden önce annem anlamıştı bile. Bir gün seninle çekindiğimiz fotoğrafları ona gösteriyordum. Ne kadar tatlı olduğundan bahsediyordum. Annem de senden hoşlandığımı iddia etti. Biz şakalaşırken içeri babam girdi. Varisi olması gereken bütün bir cemiyetin önünde onu temsil edecek oğlu bir erkekten hoşlanıyordu. Düşünebiliyor musun? Anında insanların ne diyeceğiyle ilgili bir nutuk çekti bana. Oğlunun mutluluğu hiçbir zaman dedikodulardan üstün olmamıştı zaten biliyorsun." Yalandan iyiymiş gibi durmak için güldüğünde boşlukta sallanan elini tuttum sıkıca.

"Hemen bir kız arkadaş bulmamı ve seninle arama mesafe koymamı söyledi. Babam bir şey söyledi mi reddetmenin söz konusu bile olmamasını sağlar. Eğer bunları yapmazsam Kanada'da bir okula yazdıracaktı beni. Seni görmemektense uzak durmak daha mantıklı gelmişti o an. Bende hislerim daha da büyümeden ve herkese zarar vermeden senden uzaklaşmaya çalıştım. Ta ki annem babama karşı çıkana kadar. Günden güne daha da battığımı hissediyordum senden uzaklaştıkça. Annem de bunu görüyordu. Babamla kavga etti. Bayıldı ve hastane de kaldı 2 gün böylece bir şekilde babamı ikna etti. En azından anneme karşı biraz vicdanı var."

Bunlar kesinlikle babasının yapacağı cinsten şeylerdi. Oldum olası adamı asla sevememiş, Serap teyze gibi dünya tatlısı bir insana da yakıştıramamıştım zaten. Burak'ın tuttuğum elini sıktım. "Neden her şeyi tek başına yaşamak zorunda bıraktın kendini. Seninle birlikte bir çözüm bulmama izin verebilirdin." Gülümseyerek bana doğru bir adım daha yaklaştı ve boşta ki elini yanağıma yasladı. "Aptalım biliyorum. Senden uzak durabileceğimi düşündüm resmen. Seni çok üzdüm bunu da biliyorum. Burnumu iyice sürt tamam mı? Affetmek zorunda da değilsin. Yani etsen iyi olur tabi ama şerefsizin tekiyim etmesen de hak veririm." Güldüm. Burak'ın yıllardır bu kadar fazla konuştuğu bir gün olmamıştı galiba. Yine de bu kadar güzel bir şekilde bana kendini açması lanet olası kalbimi huzurla doldurmuştu. "Bana biraz zaman gerekiyor zaten olayları sindirmek için. Serap teyzenin yüzüne bakmak için de bir kaç asır lazım." Sonda ki cümlede sesim gittikçe kaybolurken utançtan kafamı göle sokup kendimi boğmak istemiştim. Resmen kadın neler yaşamış benim yüzümden.

"Off karşımda utanma aşırı tatlı oluyorsun. Zaten seni öptüğümden beri nerede görsem kuduruyorum resmen." Gözlerimi kocaman açıp ona baktım. "Oha ya ne diyorsun?" Kahkaha atıp yanağımda ki eliyle yanağımı sıktı. "Öpeyim mi bir kere ya?" Dudağımı stresle dişledim ve gergince baktım ona. "Şey ama zaman verecektin hani bana?" Kendi ağzına bir tane vurduğunda güldüm. "Pü ağzıma sıçayım. Keşke öptükten sonra deseydim." Sesli bir şekilde gülmeme engel olamadım. "Lan yarraklar oynaşmanız bittiyse gelin hadi. Açız burada. Zaten her şeyi bize yaptırdılar." Küfür sadece Burak'a yakıştığı için küfür eden İlker'e ters ters baktım. "Ne zamansız piçsin ulan. Geliyom sikicem ebeni."

****

Hellööööö ben geldimmm yavrumlar

Geri döndüğüme göre yorum yapın bol bol da diğer bölümü seri salayım♡

SEE U LATER~