(ဤဝတ္ထုမှ ဗဟုသုတတစ်စုံတရာ မရရှိခဲ့သည်ရှိသော် နားလည်ပေးပါရန် မေတ္တာဖြင့် တောင်းပန်လျက်)
အပိုင်း (၁၄)
ဒီနေ့က တပို့တွဲလဆန်း၁၄ရက်နေ့ဖြစ်ပါသည်။မနက်ဖြန် ဘုရားပွဲနေ့ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် ဘုရားကြီးကို ရေသပ္ပာယ်ဖို့ရာ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မနက်မိုးလင်းကတည်းကလိုက်လံနှိုးဆော်နေသည်မို့ ဆူညံနေလျက်ရှိ၏။
ကာလသားတစ်သိုက်ကလည်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ကိုတောင်မှ တက်တက်ကြွကြွတောက်တောက်ပြောင်ပြောင်တွေဝတ်ဆင်လျက်။မိန်းကလေးတွေကလည်း အလှကိုယ်စီနှင့်တင့်တယ်နေသော အချိန်ကာလတစ်ခု။
"ခမ်းရေ...ငါတို့သွားကြမယ်လေ"
အိမ်ရှေ့မှ နွေးနွေးမရဲ့အော်ခေါ်နေသံကြောင့် ထုံးလက်စ ဆံထုံးကို အမြန်ထုံးလိုက်ပြီး ထဘီကို တင်းတင်းဝတ်လျက် ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးကို သေချာဆွဲဆန့်လိုက်သည်။အမြင်စူးရှမနေဖို့ရာ အပြာနုရောင်ပေါ်မှာ အပွင့်သေးသေးလေးများပါသောထဘီကို အပြာနုရောင်ချည်သားထူထူလက်စက,ခါးတိုလေးနဲ့တွဲဝတ်ထားတာမို့ အေးချမ်းနေတာတော့အမှန်ပင်။
"လာပြီ နွေးရေ"
"သုသုရေ သွားရအောင်"
"လာပြီ ကိုကို.."
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ နွေးနွေးက အဆင်သင့်စောင့်နေသည်။အဝါရောင်ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ နွေးနွေးကလည်း နာမည်နဲ့လိုက်အောင် နွေးထွေးနေသည်မို့ ကျွန်တော်သဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိ၏။မျိုးတေဇနဲ့လည်းအဆင်ပြေနေပြီမို့ နှစ်ယောက်အတူလာပုံရသည်။
အံမယ်...ဒီကောင်ကလည်း အဝါရောင်ရှပ်အင်္ကျီတွေဘာတွေနဲ့...
"တေဇက ကြားသားမိုးကြိုး ပုဆိုးတွေဘာတွေနဲ့ပါလား"
"ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားတာပုဆိုးနဲ့မှ သင့်တော်မှာပေါ့ဟ"
"သူများကိုလိုက်ပြောမနေနဲ့ နင့်ရဲ့ကလေးကျတော့ လမ်းမှာဘောင်းဘီတိုနဲ့ငါတွေ့ခဲ့တယ်"
နွေးနွေးက တေဇကိုပြောလိုက်တဲ့ကျွန်တော့်စကားကို ပြန်လည်ချေပလာသည်။
YOU ARE READING
Other Side Of Diversity (Completed)
Romanceအရိုးသားဆုံးချစ်ရတာက အခမ်းနားဆုံးပျော်ရွှင်မှုပါပဲ... #ခမ်း
