***
"Mezun oluyorum"
"Farkındayım Sedef ama hala çömezsin." dedi beni kollarının arasına alarak.
***
Arsel, ne popüler çocuktu, ne kötü çocuk. Fazla rahat ve bir o kadar da Sedef'in ilgisini çekmiş biriydi sadece.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir haftadır olduğu gibi Nihan yine beni çekiştirerek Çağan'ı izlemek için zorla bahçeye indirdi. Açıkçası burayı pek sevmiyordum, resmen güneş tepemde konaklıyordu. Nihan, Çağan'ı görür görmez kelebekler kusarak en yakın boş banka koştu.Yalnız kaldığımı anlayınca bitmek üzere olan tenefüsü beklemeye başladım.
Nihan'ın yapıştığı banktan kalkmasını sağlayacak tek şeye teşekkür ederek zilin çalışına kulak verdim. Nihan mesajı almışçasına oturduğu banktan kalktı ve uslu uslu yanıma geldi.
Sakince okul binasına yürürken gözüm binanın sağındaki ağaca yaslanmış, yanındakilerle geyik yapan koyu kumralımsı, kahverengi gözlü bir çocuğa takıldı. Bir haftadır Nihan yüzünden tüm bahçedekilerin simasını az buz hatırlarken bu çocuğu ilk kez görmüş olmama hayret ettim. O kadar insan içinden öyle bir soyutlanmıştı ki ; onu farketmemek, dönüp defalarca bakmamak elde değildi. Kalbim geçen saniyeler boyunca yutağıma çıkmış hal hatır soruyordu. Sıkıca Nihan'ın kolunu kavradım.
"Baksana sağdaki ağacın altına."
Kafasını ters yöne çevirip boş boş insanları izlerken hazine bulamamış korsan edasıyla geri döndü.
"Ne görmem gerekiyodu ya kaçırdım galiba."
Bir anda arkamızda beliren nöbetçi hoca bizi içeri girmemiz için kaktırınca ne kadar zorlasamda göremeyeceği için cevap vermeden kafamı yere eğerek sınıfa çıkmaya başladım. Tabi aklımdan kafamı allak bullak eden çocuğu atamayışımla beraber.
***
Tenefüs ziliyle birlikte kafamı, yasladığım sıradan kaldırdım ve bozulmuş saçımı düzelttim. Tam gerinirken, Nihan masum bakışlarla yanıma geldi. Mesaj alınmıştı ; bahçeye inmek istiyordu.
"Boşuna dilini yorma, gelmek istemiyorum."
"Bak baştan böyle negatif olma, inince alışıyorsun." dedi espri yaptığını sandığında kullandığı histerik kahkahasıyla beraber.
"Şunları yapmasan iyi kızsın aslında." dedim hafif kıkırdayarak.
Cevap beklercesine yüzüme baktığında kaçamayacağımı anlayınca sıradan kalktım ve peşine takıldım. Zemin kata gelince kantine gidip çay almak istedi canım, tam söylemek için döndüğümde voleybol sahasında oynayan Çağan avını gözüne kestirmiş Nihan'ı durdurmaya çalışmadım ve kantine girdim.
Elimdeki çayla boş bir banka geçerken Nihan'ın hafif cızırdayan sesiyle 'ben burdaydım ama sen bilirsin' anafikrini algılayıp refleksle arkamı döndüm. Dönmemle elimdeki çayın yüzyüze olduğum çocuğun üzerine dökülmesi saniyeler sürmedi.
"Yandım lan!" diye geriye sıçrayan çocuğu tanımam geç olmadı. Bu dün bahçede gördüğüm çocuğun ta kendisiydi. Heyecandan elim ayağıma dolaşmış bir şekilde çocuğun suratına baktım.
Sinirden kaskatı kesilen damarlarını görebiliyordum. Yanmış haliyle o kadar yakışıklıydı ki...
Çatık kaşlarıyla koşar adım okula girdi, tabi bende arkasında. Tüm bahçe kahkahalara boğulmuş bir şekilde arkamızdan bakıyordu. Birinci kattaki erkekler tuvaletine koşarak girdi bir anda girmemem gerektiğini algılayamayarak bende arkasından girdim.
"Ö-özür dilerim ben gerçekten bilerek yapm-"
"Tamam." dedi soğuk ve sert bir sesle. Tınısı o kadar öfke doluydu ki bir an kendimden nefret ettim. Biraz daha dikkatli olabilirdim diye geçirdim içimden. Hala dikilip tişörtündeki çay lekesini çıkartışını izlememe daha çok sinirlenmiş olacak ki aynadan yansımama baktı.
"Tamam dedim ne dikiliyorsun ?"
Olduğum yere çivilenip kalmıştım, hareket edemicek gibi uyuşmuştum, beynime kan gitmiyordu, doğru dürüstte nefes alamıyordum. Eğer biraz daha baksaydım gerizekalı olduğumu düşünebilirdi diye kendimi zorlayarak arkamı döndüm, tam kapıdan çıkarken kolumdan kavradı ve dönmemi sağladı.
Merhaba ! Hikayenin ilk bölümünden hızlı bir giriş yapmak istedim. Uzun uzun okuyup sıkılmanızı istemiyorum. Umarım beğenmişsinizdir gelecek bölümlerde kurgunun oturacağından emin olabilirsiniz. Görüşmek üzere !
