En öncesinde herşeyden önce buğulu ve görkemli bir aşkın başlamasından büyüdüğüm bir üst mahalle vardı ve her gün orda oyun oynardık tabi ben genelde futbol oynardım. Abilerimiz çok olduğu için genelde futbol oynardım ben kimseyi takmazdım akla gelen her türlü şeyi yapardık mahallede zile basar kaçardık, gül toplardık, her türlü çocuk oyunları falan anlarsınızya işte tam sokak çocuklarıydık. Birgün kendi mahallemizde değilde en yakın arkadaşımın olduğu alt mahalleye indik oynamaya onunla takılalım dedik sonra baktım daha güzel bütün üst mahalleyi alta taşıdım artık ordaydık ilk günler tanıştık herkesle güzel gidiyordu yine yeni arkadaşlar vardı ve sürekli futbol oynuyorduk.
Aradan tam 1 hafta 2 gün geçti bir salı günü saat 17:30'du sanıyorsam. Tam top bendeydi pas beklerken takım arkadaşım , bir ses yükseldi "ooo ibooo" herkes bunu diyince döndüm birden arkama yavaş yavaş gözümü süze süze yüzüne baktım. Kilitlendim o anda, kör düğüm oldum. Herkes "ibo bizdennn olsun" diyordu. Onu o anda dünyanın en iyisi ; adeta bir Ronaldo sanmıştım. O kendinden emin tavrı insanı büyülüyordu, ne yapacağınızı bilemez oluyordunuz. Bizi tanıştırdı alt mahallenin abileri yukarıdaki mahalleden geldiğimizi söyledi.
"O an olsun değişmezdim dünyalara ; gözlerimin içine bakıp, kafasını önüne doğru hafif kabullenmiş tavırla eğip "Merhaba" demesini..."
Benim için çok anlam yüklüydü o merhaba sanki "haydi başlıyoruz" dedi bana ama bütün bu yüklü duygular kalbimin bana verdiği bir tondu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözümden Düştüğün An
Non-Fiction2 yılımı adadığım ve ondan sonra her gelen insanı kalbimin etrafından geçtiği, hiçbir zaman ondan başkasını kalbime almadığım, belkide alamayacağım ama onun da bundan sonra olamayacağı insan uğruna.
