Seeelaaaaam yeni bölüm geldiii .
Yanı bende geldim. Hoş geldim. Sefa geldim.
Geçen bölümü çok kritik bir yerde bıraktım bende karar vermekte zorlanınca dedim ki 1 hafta düşüneyim. Bölümü paylaştıktan sonra kafamda tekrar tarttım ve yazmaya devam ettim.
Umarım güzel bir hafta geçirmişsinizdir. Ben bütün gün oturup bölüm yazdım ve final hazır. Bir kaç bölüm daha efsundan gideceğiz ve sonra bir bölüm sedat bir bölüm Dara ve sonra tekrar efsun ve final.
Finale yaklaştığımızı söylemek istedim. Çok uzatmak istemiyorum çünkü uzayınca konudan sapıyorum.
Tadında olsun yeter. 💋😍 neyse yine çok uzattım hadi bol kahkaha atacağınız bir bölüm olsun.
Öptüm sizi kocaman.
...
"K-kestim kestim ama hâlâ ses yok nefes almıyor bu bebek ağlamıyor doktor bişey söyle niye ağlamıyor bu bebek?"
"Bir şey söylesene doktor."
"Sakin ol ve bebeğe suni tenefüs yap nefes alması lazım hadi efsun yapabilirsin."
Bebeği on koltuğa yatırıp bir elime burnunu kapatıp diğer elimde dudaklarını açtım ve nefesi yavaş yavaş verdim. Bir kere daha bir kere daha bıkmadan bir kere daha
"Olmuyor doktor hala nefes almıyor."
"Kalp masajı biliyor musun efsun?"
"Evet evet biliyorum."
"Tamam çok narin bir şekilde 5 defa kalp masajı yap ve bir kere suni tenefüs."
Parmaklarımı küçük kalbin üzerine yerleştirip saymaya başladım bir iki üç dört derin nefes al ve yavaşça ver.
Bir iki üç derin nefes al ve yavaşça ver.
Bir iki üç dört derin nefes al ve yavaşça ver.
Arabanın içini dolduran ağlama sesi ile parmağımın altındaki kalp hızla atmaya başladı ve bizim küçük kaniş güvesi savaşçı kızımız dünyaya gözlerini açtı. Hepimiz bebek ile beraber rahat bi nefes alıp ağlamaya başladık. Ardından ambulansın siren sesi gelmeye başladı çok geçmeden ambulans gelince tülay abla yorgunluktan bayıldı. Bebek kucağımda durmuş bana bakıyor semih abi ve Elif abla sevinçten birbirlerine sarılıp ağlıyorlardı.
Hemşireler seri bir şekilde tülay ablayı arabadan indirip sedyeye bindirdi. Bebeği de kucağımdan alıp ambulanstaki küveze yerleştirip bedenine kablolar bağladılar.
Tülay ablaya da anlamadığım kabloları takıp içeri doluştular. Kendimden bi haber attım ambulansa bedenimi. Elimi tülay ablanın eline geçirip kendimce dayanması için güç verdim. Birileri konuşuyordu o an birşeyler söylüyorlardı ama beynim idrak edebilme yeteneğini kaybetmiş gibiydi ben hiçbirşey anlamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CESUR VE ÇİRKİN
HumorGözlerini güneş ışığıyla açmak isteyen ben alarm sesine en sevdiğim müziği koyup lanet ede ede en sevdiğim şarkıdan olmaya başlamıştım herşey o gün başlamıştı yağmurdan kaçarken Sedata tutulmuştum. Ne acıdır ki döve döve yeri gelince söve söve yere...
