Katil Kadın Kumru

5• Meydan'da Öten Kuş

İstanbul'u yanıma yatırmış uyumasını izliyordum. Kollarını sıkıca bana sarmış uyurken bile ağlıyordu. Çok korkmuştu. Elimde silah görmesinden sakındığım kızım,kurşunların arasında kalmıştı.

Kim,neden,nasıl,hangi cesaretle? Diye düşünürken telefonuma gelen bildirimle komidinin üstünde duran telefonuma uzandım.

Gönderen : Yakup
Mesaj : İzan,Andaç hâlâ ameliyatta. Kumsal'ın kolundan kurşunu çıkartıp pasuman yaptılar. Latif ameliyattan çıktı,durumu iyi.

Kumsal kolundan,Latif ise karın boşluğundan vurulmuştu. Funda ve Behzat hastanede Yakup'la birlikteydiler. Selim Ağabey,İrem abla ve Mert benimle eve gelmişlerdi. Sarp aramızda değildi,yeni yıla Çiğdem'le girmek istemişti. Şanslıydı.

İstanbul sayıklamaya başladı.

"Anne..."

"Burdayım kızım,yanındayım." Diye fısıldadım. Kalkıp ellerimi yıkamam gerekiyordu. Ellerimde Andaç'ın kanı vardı. Güvenmediğim adama şimdi bir can borcum olmuştu. Eğer yaşarsa...

1 Ocağın gece yarısındaydık. Saat 03.40'tı

2 Ocak doğum günüydü ve Andaç yaşam savaşı veriyordu. Yeni yıla arbede içerisinde girmiştik. Tüm yıl böyle mi gidecekti? Gözlerim ağırlaşmaya başladı. Direnmeyip kendimi uykuya teslim ettim.

Diken üstünde uyuduğum uykudan İstanbul'un ağlama sesleriyle uyandım. Açık kahverengi,gözleri parlıyordu,gözlerinin beyazları kıpkırmızı olmuştu.

Duvardaki saate baktım.

05:57

"Anne,Andaç abi iyi mi?"

"Bilmiyorum kızım ama iyi olacak." Dedim usulca.

"Kötü adamlardı değil mi anne? Düşeş hikayesindeki kötü adamlar geldiler?" Dolu gözlerle bana bakan kızıma,dolu gözlerimle baktım.

"Onlar geldiler annecim. Ama unutma,prensesler hep kötü adamları yener."

"Anne,çok erken geldiler. Hani ben büyüyünce geleceklerdi?"

Çünkü seni koruyamadım.

"Demek ki büyümüşsün bebeğim,demek ki büyümüşsün..."

Büyümek zorunda kalmışsın.

"Kalk anne,hastaneye gidelim. Teyzemi görmek istiyorum."  Diye mırıldandı. Telefonumu aldım ben uyurken gelen mesaja baktım.

Gönderen:Yakup
Mesaj : Ortak,Kumsal durmayınca çıkarttılar. Eve getirdim,İstanbul'un odasında. Andaç ameliyattan çıktı,durumu iyi. Hayati tehlikeyi atlattı.

"Teyzen senin odanda uyuyormuş kızım,gitmek ister misin yanına?" Dediğimde kafasını salladı. Yatakta oturur pozisyona geçtim.

"Korkuyorum,beni sen götürür müsün?" Dediğinde ayaklandım. Yan odaya geçip Kumsal'ın yanına girip ona sarılarak uzanan İstanbul'a baktım.

"Burda uyuyacağım anne." Dedi gözlerini kapatarak. Kapıyı usulca çekemden önce gece lambasını açtım. Banyoya gidip ellerimi yıkadım,kurumuş kan lekesi çok zor çıkmış,ellerim kıpkırmızı olmuştu.

Mutfağa inip kendime kahve hazırladım. Bahçeye çıktığımda Selim ağabey ve İrem ablanın orada olduğunu gördüm.