Mevatuella, de stad in de bergen

Hoofdstuk 4 - Robin doet stom

Oke, dit keer kun je me niet de schuld geven dat ik naar hem luisterde. Het is niet mijn schuld dat ik hem volgde. Ik bedoel, anders had hij me eraf geduwd. Dan zou ik op mijn hoofd kunnen landen, als ik niet kan bepalen hoe ik spring kan het nog eens mis gaan. Dit was de grootste kans die ik had om het te overleven. Met al die gedachten voelde het toch oké alsof het allemaal goed zou komen. Maar terug naar het verhaal. Dus ik sloot mijn ogen en sprong. Ik had een stekende pijn in mijn benen verwacht, of in ieder geval een splash. Maar het enige wat ik voelde was enorme tegen wind. Ik wachte voor 10 seconden. Was dit zo'n ding dat je altijd in films ziet? Dat iemand op het punt staat dood te gaan maar alles dan ineens in slow motion gaat. Je weet wel wat ik bedoel. Ik opende mijn ogen. Ik schrok toen ik 2 meter onder me het water zag stromen. Het was niet in slowmotion, wat was er gebeurt? Ik voelde de wind in mijn haar, van het vallen had ik gedacht maar nu weet ik het niet meer zo zeker. Ik viel niet meer. Ik zweefde letterlijk in de lucht. Waar kwam die wind vandaan? Wat dacht ik wel niet, ik ben in een andere dimensie, heb gereden op een Pegasus en heb een oneindige waterbron aanschouwen. Wind die je laat zweven kan wel worden toegevoegt aan dat lijstje. Waarom ook niet? Ik keek over mijn schouder naar Robin. Hij had weer dat ondeugende glimlachje op zijn gezicht. De wind werd harder en ik werd weer naar boven geblazen. Het zette me rustig af op de brug. Ik keek Robin aan. 'Moest dat nou echt?' Vroeg ik gëirriteerd. Hij lachte 'Nee, ik wou je gewoon bang maken.'
Ik stompte hem boos in zijn buik. 'Au! Moest dat nou echt?' Ik schoot in de lach 'Nee, ik wou je gewoon bang maken' Hij gaf me het ondeugendste lachje tot nu toe 'we zullen vast goede vrienden worden'

We liepen naar het eind van de brug toen Robin begon te praten: 'Iedereen heeft magie, je kan het alleen niet gebruiken tot dat het lot je kiest. Je kent de elementen water, vuur, aarde en lucht wel, toch?' Ik knikte, ik wist niet waar hij naar toe wou met zijn verhaal maar als het een uitleg kan geven wat dat op de brug was luisterde ik graag. Hij ging verder 'De elementen komen hier in de vorm van magie, iedereen kan 1 van de 4 elementen beïnvloeden. Ik heb lucht, ik ben de reden dat je daarnet niet te pletter bent gevallen. Bedank me later,' Ik keek hem vol ongeloof aan, 'Dus als jij een foutje had gemaakt of te laat was geweest was ik nu erg gewond of misschien wel dood geweest?' Hij schoot in de lach 'Als je het op die manier zegt, ja. Als ik een foutje had gemaakt zou je nu misschien dood geweest zijn, wat betekent dat ik je leven heb gered'
'Ik haat je' Zei ik kortaf. 'Oh als je mij haat ga je heel veel mensen hier haten.' zei hij. Ik keek hem aan 'Bedoel je dat er mensen zijn die erger zijn dan jij?' Daar was die ondeugende lach weer. 'Oh,' Zei hij 'Ik ben een van de rustigere mensen hier.'