🥀Home
សម្លេងជជែកគ្នាយ៉ាងរញែរញ៉ៃស្ដាប់មិនយល់បានបន្លឺឡើងនៅក្នុងភូមិគ្រិះមួយរវាងកូននិងឱពុកបានកំពុងតែបន្លឺឡើងលាន់ពេញនិង។
ជុងហ្គុក<ប៉ា..កូនមិនការទេ...ប៉ាក៏ដឹងថាកូនមានបងជុនហើយហេតុអ្វីក៏ប៉ាបង្ខំកូនទៀតចឹង..ហឹក..កូនមិនព្រមៗទេ..>ក្មេងប្រុសមុខតូចម្នាក់បានស្រែកតវ៉ាជាមួយនិងឱពុករបស់ខ្លួន។ចន ជុងហ្គុកអាយុ23ឆ្នាំ គេជាកូននាក់មានមុខមានមាត់ម្នាក់ដែល។គេមានសង្សាររួចហើយឈ្មោះណាមជុន គេមិនមានដូចជុងហ្គុកនោះទេគេធ្វើការជានាក់រត់តុនៅហាងអាហារគេនិងជុងហ្គុកស្គាល់គ្នាកាលនៅរៀន។
លោកចន<ចន ជុងហ្គុក..ស្ដាប់ប៉ាអោយច្បាស់...កូនត្រូវរៀបការជាមួយកូនលោកជុង..កូនគ្មានសិទ្ធប្រកែកនោះទេប៉ាគេជួយដល់គ្រួសារយើងអោយរួចពីបំណុលចឹងប៉ានិងអោយកូនរៀបការជាកូនប្រុសតែម្នាក់របស់គាត់. ..នោះកូននិងរស់នៅបានសុខស្រួល..ប៉ាលត់ជង្គង់សុំអង្វរកូនក៏បានដែរហ្គុក..)គាត់សម្លុតមិនស្ដាប់គាត់ក៏ប្រើវិធីអង្វរទៅកូនអោយយល់ព្រមតាមសំណើររបស់ខ្លួន។
ជុងហ្គុក<ប៉ា..កុំធ្វើចឹងអី...កូន...កូនព្រមក៏បានប៉ាងើបឡើងប៉ាមកធ្វើបែបនេះបាបកូនមិនខានទេ)នាយកម្លោះចូលទៅលើកឱពុករបស់ខ្លួនកុំអោយលត់ជង្គង់នៅមុខខ្លួនទៀត។
លោកចន<ពិតមែនហីកូន..ប៉ាអរគុណកូនណាស់..ចឹងចាំប៉ាទៅប្រាប់នាងខាងនោះសិន..កូននៅជាមួយម៉ែដោះសិនទៅ..ប៉ាទៅតែមួយផ្លែតទេ>គាត់គ្រាន់តែឮនាយយល់ព្រមគាត់ងើបឡើងឱបកូនទាំងចិត្ដត្រេកអរយ៉ាងខ្លាំង។
ជុងហ្គុក<បាទប៉ា..ហុើយ..ហឹក..ខ្ញុំពិតជាត្រូវរៀបការតើមែនទេ..)នាយកម្លោះពេលឱពុករបស់ខ្លួនចេញទៅបាត់គេក៏ទទួញយំម្ដងទៀត។
ម៉ែដោះ(អូនាក់ប្រុសតូចរបស់ម៉ែដោះ...កុំយំអី..លោកប្រុសធំធ្វើទាំងអស់ដើម្បីតែនាក់ប្រុសតូចទេ..កុំអន់ចិត្ដនិងលោកប៉ាអីណា..>គាត់ចូលទៅលួងលោមនាយកុំអោយយំ។
ជុងហ្គុក<បាទម៉ែដោះ...ម៉ែដោះខ្ញុំសុំទៅក្រៅមួយភ្លែត..បន្តិចទៀតខ្ញុំនិងមកវិញ)នាយលើកទូរសព្ទឡើងមើលហើយក៏សុំការអនុញ្ញាតពីម៉ែដោះដើម្បីចេញទៅខាងក្រៅ។
