~HANÇER~

2.BÖLÜM

Hatırlatma

Yumuşak elleriyle nasırlı ellerimi tutup 'kızım lütfen bizimle gel bunca zaman senden ayrı kaldık daha fazla yokluğunla cezalandırma bizi '
Ağlaması canımı sıkarken elimi yavaşça elinden kurtarıp

'25 yaşındayım ve sizinle gelmek zorunda değilim. Gelmek gibi bir niyetim yok Nefise hanım ' Bir aileye ihtiyacım yoktu şu zamana kadar tektim bundan sonrada tek olmayı yeğlerim..

~

Şuanda Biyo. aileyle evlerine gidiyoruz.. (Kararlılık seviyem ektedir ldkdldkld) Nefise hanım ne yaptı ne etti bilmiyorum ama sonunda 2 hafta kalmaya ikna etmeyi başarmış ve yanımdan bir an ayrılmıyordu.

Araba bir villanın önünde durdu. Etraftaki korumalar dikkatimi çekmişti. Hepimiz indik Sema hanım koluma girip beni kapıya kadar çekti yada çekmeye çalıştı diyelim. Mesleğimin getirisi olarak vücudum diğer kadınlara göre daha güçlüydü.

Kapıyı yaşlı tatlı bir kadın açtı.
'Hoşgeldinizz Hoşgeldiniz' neşeli sesi bende gülümseme isteği oluşturmuştu sürüklenmeye kaldığım yerden devam ettim.

Salon fazlasıyla geniş, gri tonlarında fazlasıyla ferah ve hoştu.
Koltuğa oturup onları inceledim.
'Bak kızım bu kardeşin kuzey 17 yaşında ' kahverengi saçlı, yeşil gözlü yakışıklı bir çocuktu oda beni inceliyodu. Biyo. Anne onun yanındaki adamı gösterdi
'Bu da Mert 26 yaşında' Mert cık cıklamaya başlayıp yanıma oturdu havalı olduğunu sandığı ama orangutana benzediği bir bakış atıp

'Ama İtiraf et gerçekten havalıı' iç sesime ufaktan hak vermiş olabilirim

'Bu kadarcık mı anne! ben muhteşem, fevkalade, biricik yakışıklı ve en seveceğin abin Mert'
Eliyle saçlarını geriye attı.
'Al sana 2. Bir Berk ben daha biriyle zor baş ediyodum'

Sessiz fısıldamamı hepsi duyup gülmüştü farkında olmadan dudaklarım kıvrılmıştı kendime gelip Nefise hanıma baktım.

'Diğer abilerin işte akşam onlarlada tanışırsın güzel kızım'

İçimdeki çocuk kahkahalar atıp ellerini çırparak sevinirken. Kafamı sallayıp
'Kalıcağım odayı gösterir
misiniz?'

Nefise hanım hızlıca kafasını salladı koluma girdi merdivenlere yönlendirdi.

'Aslında ne sevdiceğimi bilmediğim için kendi zevkime göre odanı döşedik. Hoşuna gitmeyen bir şeyi hemen bana söyle çekinmene gerek yok sonuçta ben senin annenin değil mi? Evet öyleyim annen olduğum için bir şeye ihtiyacın olursa odam bir üst katta ' Hızlı ve heycanlı konuşmasına cevaben

'Sakin olun Nefise hanım sakince derin derin nefes alın - dediklerimi uygulaması beni güldürürken- bir şeye ihtiyacım olursa size söyliyiceğimden emin olabilirsiniz'

Gözlerinde anlık parlamalar geçmesi içimde bir şeylerin kıpraşmasına sebep olmuştu.

'Akşam yemeği için haber veririm' onaylayıp odaya girdim. Oda yeşil- gri
Tonlarının en güzel halindeydi sema hanımın zevki hoşuma gitmişti. Yatağa oturduğum anda çalan telefonumu aldıp açtım.

Mustafa'Naptınız Komutanım' olayları özetle anlattım.

Berk 'Vay anasını sayın seyirciler... beni çok özliyiceğinizi biliyorum ama napalım katlanıcaz' telefona kadar gelen 'şap' sesiyle koca bir kahkaha attım. Berkin çığlığı neşemi yerine getirmişti

'Şu adamın kafasına vurmayın diyorum size zaten mal iyice mal ediyorsunuz'

'Teessüf ederim Komutanım ' timle konuştuktan 1 saat sonra yemeğe çağırdılar.

Masadaki 2 adama bakarken biyo baba 'Bak Kızım bu senin 2. Büyük abin Barış 28 yaşında yanındaki kadında Ece, barış abinin eşi, buda 3. abin Alp 27 yaşında ' kafa selamı verip

'Bende Umay.. 1 numaralı abi nerde? '
Biyo annenin gözleri dolu dolu olunca
Yanlış bir soru sorduğumu farkına verdim.

'Savaş abin o yurt dışında ' sebebini her ne kadar merak etsemde boşverip 'Anladım' diye

' Bende Umay 24 yaşındayım memnun oldum'

Yemekler yendikten sonra salona geçtik.

Alpin kıpırdanmasıyla bir şey sormak istediğini anladım
'İstediğiniz soruyu sorabilirsiniz'

Alp'Önceki aileni nasıl bırakabildin? ' sorusuyla yüzümde histerik bir gülüş oluşmuştu

' Onlarla Hiç bir zaman anlaşamadık ve hiç bir zaman yanımda olmadılar o yüzden pek zor olmadı ' kafasını salladı ama kafasında soru işaretleri kaldığı belli

'hayatında biri var mı?' Ece ablanın sorusuna
'Henüz yok' abilerin rahat nefes bıraktığı gözümden kaçmamıştı.

Bacağıma dokunan bir şeyle bakışlarımı aşağıya çevirdim. Kahverengi Saçları kıvır kıvır, boncuk gözlü yaklaşık üç-dört yaşlarında olan bir çocuktu.

'Şen beyim hayam mışın? '
(Sen benim halam mısın?)
Bazı harfleri çıkaramaması onu fazlasıyla tatlı yapıyodu. Bu haline kıkırdayıp kucağıma aldım.

'Sanırım evet adın ne bakalım senin? '
'bayan şenin? ' (Baran senin? )
'benimde Umay'
'benimle oyun oynar mışın?'
Tebessüm edip kafamı salladım. Maviş gözleri parlarken annesini yani ece ablanın yanına gidip
'Anne hayam benimle oyun oynıycakmış' annesi baranın saçlarını düzeltip
'Tamam bitanem halanı üzme' minik kafasını sallayıp ellerini çırptı. Ellerimden tutup oyun odasına gittik.

Bayağı bir oyun oynamıştık. En sonunda kucağına oturup kafasını göğsüme koydu esnemesiyle
'Haya beyabey uyuyalım mı? '
tatlı tatlı bakmasıyla dayanamayıp kıkırdarken kafamı sallayıp baranla beraber ayağa kalktım. Ece ablaya bakıp

'Bu yakışıklı yanımda uyuyabilir mi?' diye sordum.

Kıvırcık saçlarını geriye atıp sevimli bir gülücük atarak kafasını salladı.
Merdivenleri çıkıp odama gittik. Minik ellerini boynuma sarmıştı. Yorganı kaldırıp için girdik. Başını göğsüme koyup sarılmaya çalıştı bu haline gülüp kafasına minik bir buse kondurdum.

'İyi Geceley hayacımcım' kahkahamı tutamayıp
'İyi Geceler Kıvırcıkcımcım'

~~

Yorum ve voteleriniz çok değerli unutmayın biricikler desteğiniz beni gerçekten motive ediyor . Seviliyorsunuz 🖤

Baran?

Nefise?

Mert?

Savaş?

Berk?