Benim Dünyamdaki Sen

Ne gözlerim seni unutabilir nede ellerim teninden uzaklaşabilir.

İlk konuşmaya nasıl başladığımız geliyor aklıma , heyecanlanıyorum tüylerim ilk gün ki gibi diken diken oluyor hala daha. O ilk gün ki heyecanım her yanına geldiğimde hissettiğim heyecanla aynı. Her birbirimizin yüzüne bakıp o saf ve masum gülüşümüz hiç eksik olmuyor bizden. Olmasın da zaten. Bizim en güzel yanımız işte o gülüşümüz. Her neyse nasıl benim yanıma gelipte benimle konuştun sen öyle. Işte o konuşma bağladı birbirimize. Birlikte bir yerlere gittiğimizde bana doğru attığın her adımda kalbimin ritminin değişmesi heran elimi tutacak gibi olman ne güzel şeysin sen öyle. Böyle ilk günlerimizde ellerini utanıp tutamıyordum hatırlıyor musun kadınım. Böyle titriyordum yanında ne yapacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum. Biz olmuştuk seninle artık yanında gün geçtikçe kendimi rahat hissedebiliyordum yanına geldiğimde direk sana sarılıp o güzel yüzünü öpmek istiyordum. Ki yapıyordum artık o güzel kokunu her yanına geldiğim de içime çekip huzur ile dolduruyordum kendimi. Kalbimin şarjını seninle artırabiliyordum.
    Sevgilim gözlerimin aradığı her yerde sen olsan keşke gözümü kapatıp açtığımda seni görsem karşımda. "Benim Bal Suratlım gelmiş" desem. Evet bal suratlım diyorum.  Çünkü onun o yüzü bal gibi. Ne gözlerim sensiz yapabilir nede ellerim senden ayrılabilir. Benim benliğim senin kalp atışlarında saklı...