（. . .🧬）
━━ . ❪ 𝔬𝔟𝔩𝔦𝔳𝔦𝔬𝔫 ❫ ❛ Buraya öylesine gönderilmedik ya da ben öyle olduğuna inanmak istemiyorum ❜
💉， korkutucu değil mi? geçmişe dair bir şey hatırlamak
ist...
Gally haklıydı. Burada oturup sohbet etmeye devam edeceklerse Newt ve onun hatta diğerlerinin de buradan kurtulma şansları azalırdı.
Alyssa yerden destek alarak ayağa kalktığında herkes ona şaşkınca bakmaya devam etti ve Alyssa, "Ne duruyorsunuz? Hadi gidip serumu alalım."
Biraz önce büyük bir gerçekle sarsılmış olan Minho diğerlerin ne tepki verdiğini görmek için onlara baktı. Fakat hiçbiri bu gerçek hakkında konuşmak istemiyor gibiydi, hepsi bunu bilmiyormuş gibi yaptı. Sonunda konuşan Thomas Gally'i onaylayan ilk kişi de oldu. "Evet, gidelim, hadi."
Tekrardan koşmaya başladılar. Koşmak denilebilirse çünkü Newt tek başına koşamayacak kadar bitik düşmüştü ve Alyssa da bacaklarının artık onu taşımayacağını hissediyordu.
Yine de ellerinden geleni yapıyorlardı. Minho, Newt'in koluna girip onu taşırken Alyssa en arkada kalmayı tercih etti. Kimseye belli etmeden topallamamaya veya acıyla yere düşmemeye çalışarak koştu.
Bir bloğun köşesinden döndükleri an Alyssa'nın sağ bacağı kasıldı ve adımını boşluğa attı. Düşeceğini bilerek gözlerini kapadı ancak bir el onu tuttu ve dengede kalmasını sağladı. Gözlerini açtığında uzun saçları yüzünü kapatmış kızla karşılaştı.
Flossie hiçbir şey demedi sadece gözleriyle onu inceledi. Kızın bakışları endişeli ve tedirgindi. Duygusuz gibi baktığı tüm o anlara rağmen şuan gözlerinden bir duygu şeli akıyordu.
"Teşekkür ederim Lossie." Dedi Alyssa ve koşmaya devam etti arkasından onu takip eden Flossie'yi hissedebiliyordu ama dönüp kıza bakmadı ya da konuşmadı. Onunla tekrardan kavuştuğuna mutluydu, altı aydır bunun hayalini kurmuştu. Fakat şuan aklı yerinde değildi, çoğu zaman koşarken tüm düşünceleri bulanıklaşıyor ve sadece koşabiliyordu. Bu yüzden bunun olacağını bildiğinden onunla konuşmasını sonraya daha iyi hissettiğinde aklı yerinde olduğunda konuşmaya karar verdi.
Kaldırımlardan koşmaya devam ettiler. Sirenleri çalan İsyna araçlarına olabildiğince görünmemeye çalışarak ilerlediler. Aynı zamanda şehrin bir yerinde muhtemelen Brenda'nın çıkardığı kargaşanın sesleri kulaklarını dolduruyordu. Silah sesleri onların attığı her bir adımda arttı. Her biri Alyssa'nın kulağında yankılandı. Her bir tabancanın ettiğinin çekilmesi ve kurşunun çıkardığı sesle Alyssa irkiyor ve duraksıyordu. Ona yaşadığı tüm travmaları birer birer hatırlatıyordu. Beyni ona oyun oynuyordu.
