A Joyful Tear

12

"Hindi mo ba naaalala, pinagpala?"

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang sinabi niya. Pinagpala? Pamilyar sa akin ang sinabi niya. Saan ko nga ba ito narinig?

"Saan mo nalaman iyon?" Tanong ko.

"Sa philo's park, can you remember?" Tanong niya.

"Ikaw si-"

"Yes, I am sigaw. You teased me that I am AdiYell and you called me sigaw when I told you that you are pinagpala," sabi niya.

Naaalala niya pa ang lahat. Akala ko malilimutan niya ako.

"Paanong nangyari na naaalala mo parin ako?" Tanong ko sakaniya.

"Hindi ko malilimutan ang mga mata mo," sabi niya.

"Mga mata ko?" Tanong ko.

"Yes, your eyes. Your eyes are always talking to me on how happy or sad you are," sabi niya.

"My eyes are talking to you?" Tanong ko.

"Gusto mo bang ikwento ko sayo on how I was able to talk to your eyes?" Tanong niya.

"Sure," sabi ko.

Dumating ang order namin bago magsimula si Adiel na magsalita.

"Kumain ka muna habang nagkkwento ako kung gusto mo," mahinahong sabi niya at tinanungan ko nalang ito.

"So naaalala mo ba yung sa park?" Tanong niya.

"Ahm, medyo lang," sagot ko.

Huminga siya ng malalim bago nagsalitang muli.

"The first time that I saw you, you were crying. A lot of tears on your eyes are falling," sabi niya.

Bakit ako umiiyak non?

"Ahm, do you know the reason ba kung bakit ako umiiyak?" Tanong ko.

"Yes. You told me that you were scolded by your parents and your teacher because you were not enough. Na lahat ng ginagawa mo ay kulang," sabi niya.

Nakakahiya naman. Sinabi ko yon sakaniya? Bakit? Uto so much self?

"Don't worry. It was fine with me naman and hindi ko ipagkakalat. Kaya handa ako palaging makinig sa'yo. Ayokong maiwan ka na namang mag isa o maisip mong mag isa ka. I'm always here for you, Chanel," sabi niya sa akin.

"Thank you," seryosong sabi ko sakaniya.

"Nako, wala iyon," sabi niya.

"No, I'm serious. I'm really thankful that you were there on that day. Nagkaron ako ng makaka usap at tagapakinig," sabi ko sakaniya.

"Hanggang ngayon naman handa akong pakinggan ka. I will be always grateful to be your listener," sabi niya.

"Well if that's the case, I'm also grateful and thankful for having you," sabi ko sakaniya.

"I will tell you something and makinig kang mabuti," sabi niya at saka ko siya tinanungan.

"As I told you earlier, the first time that I saw you, you were full of tears. Nag alala ako non kasi bakit naman may taong iiyak sa Park eh parke nga iyon. For me kasi, park is also a place where you can find happiness," huminga muna siya nang malalim bagong magsalitang muli.

"Sabi ko sa sarili ko non 'worth it kaya ang iniiyakan nang taong toh?' that's why I joined you as you cried. Ang sungit mo before palang. Walang pagbabago," sabi niya.

"Hoy! Di kaya ako masungit!" sabi ko sakaniya.

"Sige, hobby mo nalang ang mang-irap," sabi niya sa akin at saka ako niglang napairap.