Virus 666 (Discontinued)

Ep 10: The Miniature Pursuit

(Ember’s POV)

May Undead sa likod ko!

   Kinakabahan ako.

   Baka mahuli ako.

   Baka ito na ang huli.

Pumasok ako sa corridor, tumatayo ang balahibo sa likod ng leeg ko. Napaka-lakas ng tibok ng puso ko. Humihingal ako sa takot.

Huwag nga ako matakot! Kailangan ko hanapin si Kirah Yin!

   Nasan ba siya?

   Sana naman ligtas siya.

“aaaaaaarrrr!” napakalakas ng sigaw ng Undead sa likod ko, malakas ang takbo ng paa niya sa may lapag.

   Tuluyan akong nangilabot at nginginig.

   Mga ilang hakbang, naisip ko kung paano nangyari to.

Kasalanan nito ni Cyrus!

   Napaka Care-less niya.

   Hinayaan lang niya lumabas si Kirah ng walang kasama.

 hindi lang niya pinigilan.

May isang pares ng mga kamay ang kumalabit sa mga balikat ko, tumaas ulet ang balahibo sa likod ko, malamig pa naman ang mga kamay at malagkit at basa. Parang kinukuryente ako sa takot.

   Kakagatin ako sigurado ng Undead.

   May sumakit sa likod ko.

    Napa-dapa ako sa saheg nung biglang hinigpit ang kamay sa shoulders ko.

    Napa-shoutout ako sa sakit nung bumagsak ang mga hita ko sa semento.

Anung gagawin ko!

Tumalikod ako at nakita ko ang dinuguan mukha ng Undead sa harap ko, mukhang matagal na itong biktima ng sakit dala ng kung anuman ang sakit na kumalat dito sa Maynila.

   Nakakadiri ang mukha niya, puno ng laman ng 'tao' na ngayun siguro ay isang “Zombie” rin, matulis rin tulad ng Driver ang mga pangil niya. Nagulat ako at napansin ko na nawawala ang isang pares ng mata niya, mukhang nabubulok rin ang “butas” iniwan nito.

Gusto kong sumuka.

   At gustong kung sumigaw sa pinakamataas kong makakaya.

Pero walang saysay pag-susuko nalang ako.

   Walang kwenta kung magpapakagat ako sa Reanimated na ito at maging tulad niya.

Isang Zombie.

“hindi pwede.” Ang sabi ko sa Undead, sabay tingin ko sakanya ng hostility. alam ko naman na hindi niya ako maintindihan, pero alam ko alam niya ang pag-tingin ko sakanya.

   Isang walang kwentang nilalang.

   Isang hangal.

   yayakapin na sana akong ng Undead pero umilag ako, alam ko na ang strategy ng mga Undead ngayun, ibinubunggo nila ang mga kanilang biktima at saka nila ibabaon sa lapag para hindi makagalaw ang biktima nila.

   Dun na nila kakagatin.

   Kinakabahan parin ako ngunit bumangon ako at muling tumakbo.

   Sa maximum speed na pinaka-kaya ko.

   Gusto ko mawala rito sa paningin ng Undead.

   Para maligaw siya sa landas ko.

   Ang mahabang corridor ay may ilaw naman, kulay orang ang ilaw rito at ang mga pader ay kulay “cream”, halo-halo ang mga bato nakadesenyo. Brown naman ang semento, hindi siya marble ngunit madulas siya.