Episode-7

470 36 0
                                    

"ကိုကို ထည့်စားနော်"

ပြောလည်းပြော ကြက်သား တစ်တုံးကို သူ့ပန်းကန်ထဲ လာထည့်ပေးသူက ဂရုတစိုက်ရှိလှသည်။ သူ့မျက်နှာက်ိုတော့မကြည့်။အနေရခက်နေပုံပင်

"အင်း ကိုယ်စားပါတယ် "

ထမင်း နှစ်ပွဲအပြင် ကြက်သားဟင်းတစ်ခွက်၊ပဲသီးနဲ့ကြက်ဥရောကြော်ထားသော ဟင်းတစ်ခွက်၊ ချောကလက်တုံးပြောသော ငါးငံပြာရည်ချက်က ဘေးတွင် တို့စရာအစုံနှင့်
စားပွဲဝိုင်းလေးတွင် နေရာပင်ပြည့်နေချေသည်။အိမ်ကထမင်းဝိုင်းမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ ပြင်ဆင်ထားပုံမှာစားချင်စဖွယ် ဖြစ်နေ၏။

"စားကောင်းရဲ့လား ကိုကို"

ထမင်းစားပြီးသည့်နောက် ပန်းကန်တွေသိမ်းနေသူက မေးလာ၏။

"အင်း စားကောင်းတယ်"
"မင်းက ဟင်းချက်တော်တာပဲ"

"ဟီး"

"ကျွန်တော်က တစ်ယောက်ထဲနေတာဆိုတော့ ထမင်းစားရင် အမြဲတစ်ယောက်ထဲပဲ"
"မေမေရှိတုန်းကတော့ အမြဲ ၂ယောက်အတူတူ စားတာ တစ်ယောက်မအားရင် တစ်ယောက်ကစောင့်ပြီးလေ
တစ်ချို့ကပြောတယ် ဝမ်းချင်းဆုံတာမှ မဟုတ်တာတဲ့ ဝမ်းချင်းမဆုံပေမဲ့ ထမင်းစားဖော်ရှိတာက ထမင်းပိုစားကောင်းတာကိုကိုရ "

ထမင်းစားကောင်းတယ်ပြောလို့ ဝမ်းသာသွားတဲ့မျက်နှာလေးက ပြုံးပြုံးလေးနှင့် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများက ချစ်စရာကောင်းလွန်း၏။
အထီးကျန်နေပုံရတဲ့ကောင်လေးက သူ့အမေကို သတိရနေပုံပင်၊

သူ့ကို အာကာ ချောကလက်တုံးကို ပထမဆုံးပြပြီးထဲက ချောကလက်တုံးအကြောင်းသူစုံစမ်းထားပြီးဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ကျော်လောက်က ဒီရပ်ကွက်ထဲကိုပြောင်းလာသည်က လွဲပြီး ကျန်တာမသိရ။

"ဟုတ်လား အဲ့ဒါဆို မင်းအဖော်ရှိအောင် ကိုယ်နေ့တိုင်း ထမင်း လာစားပေးရတော့မယ်ထင်တယ်"

"မင်းကကျွေးနိုင်ရဲ့လား "

"ရပါတယ် တစ်ယောက်စာကတော့ အေးဆေးပါ"
"ကျွန်တော်က ထမင်းစားဖော်ရတော့ ပျော်တောင်ပျော်သေးတယ်"

နှလုံးသားတစ်ခုမှ အစတည်သည် (M-preg)Where stories live. Discover now