İçimi acıta acıta, kanata kanata hissediyorum yokluğunu. Kaç cümle, kaç şarkı eder yokluğun? Zaten yokluğun o kadar soğuk ki, donarak öleceğim diye korkuyorum , her gece daha çok soğuk oluyor çünkü her gece daha fazla hissediyorum yokluğunu ve her gece daha çok korkuyorum sabaha çıkamıyacağım diye, zaten çıkmasam bile sorun değil, ölümsüz değilim ki, elbet bir sabaha çıkamıyacağım ve elbet bir daha gözümü açamıyacağım bir sabaha, benim asıl korkmamdaki sebep; ölümsüzlük değil de senin öldürmen. Aslında sen yanımda değilsin ama benim yazdığım her yazınında, her şiirinde içindesin, ama adına yazılan şiirlerin bir faydasının olmadığını anlayanlardanım ben de, her şiir ve her yazı sarılmıyor ki senin gibi, her şiir ve her yazı kokmuyor ki senin gibi, sensizliğin beni tükendirdiği zamanlardayım ve yavaş yavaş yok oluyorum, ölüyorum, susuyorum ve sönüyorum. Sağlıcakla kal...
