Unknown [Completed]

Chapter[1]

"နာ့ မုန္​႔ ၾကန္​​ေပး"

မပီတပီက​ေလးမငယ္​​ေလးရဲ႕ငိုသံစူးစူး​ေလးက က​ေလးထိန္​​း​ေက်ာင္​းငယ္​​ေလးထဲစူးစူး၀ါး၀ါး က်ယ္​​ေလာင္​စြာ။ ငို​ေနတဲ့​ေကာင္​မ​ေလးရဲ႕ အ​ေ႐ွ႕က တစ္​​ေက်ာင္​းလံုးရဲ႕ ငဆိုး​ေလးလို႔သတ္​မွတ္​ခံထားရတဲ့ ​ေကာင္​ငယ္​​ေလးက ဂ႐ုမစိုက္​ဟန္​နဲ႔ မုန္​႔ထုပ္​ကို​ေဖာက္​စားလိုက္​တဲ့အခါ ငို​ေနတဲ့က​ေလးမ​ေလးအသံက ႏွစ္​ဆ​ေလာက္​ပိုလို႔ က်ယ္​​ေလာင္​သြားတယ္​။ ဆရာမ​ေတြရဲ႕ထမင္​းစားနားခ်ိန္​မို႔ အိပ္​ဖို႔ထားရစ္​ခဲ့တဲ့က​ေလး​ေတြရန္​ျဖစ္​​ေနျခင္​းကို ထမင္​းနဲ႔ႏႈတ္​ဆက္​​ေနတဲ့ဆရာမ​ေတြမသိႏိုင္​႐ွာ။

"အီး ဟီးဟီး နာ့မုန္​႔"

မပီကလာပီကလာအသံ​ေလးက က်ယ္​​ေလာင္​တာမို႔ ​ေဘးက က​ေလးငယ္​​ေလး​ေတြက၀ိုင္​းလို႔ၾကည္​့တယ္​။ ၀င္​လဲမ​ေျပာရဲၾကဘူး။ ​ေက်ာင္​းသူသစ္​​ေလးက အသံျပဲသလို လူဆိုး​ေကာင္​​ေလးကလဲ သြားထက္​တယ္​။ ဟိုတစ္​ခါရန္​ျဖစ္​တုန္​းက ဆရာမသား​ေလးကိုကိုက္​လိုက္​တာမ်ား အကြင္​းလိုက္​ႀကီးရယ္​မို႔ ဘယ္​သူမွ၀င္​မ​ေျပာၾကရဲပဲ ​ေမ်ာက္​ပြဲၾကည္​့သလို ၀ိုင္​းအံုလို႔သာ ၾကည္​့​ေနၾကတယ္​။

"နာ့ မုန္​႔ နာ့မုန္​႔ပါယို႔႐ိႈ"

မပီကလာအသံ​ေလးကို လ်စ္​လ်ဴ ႐ႈရင္​း ငဂ်စ္​​ေလးက နားမၿငီးသည္​့ႏွယ္​မုန္​႔ကို ပိုလို႔ဖိကိုက္​၀ါးျပတယ္​။ မ်က္​ရည္​ဥ​ေလး​ေတြ တြဲလဲခို​ေနတဲ့​ေကာင္​မ​ေလးက အသား​ေဖြး​ေဖြး​ေလးမို႔ မ်က္​ရည္​ဥ​ေလး​ေတြတြဲလဲခို​ေနတဲ့ မ်က္​ခမ္​းစပ္​​ေလးနဲ႔ ႏွာဖ်ားထိပ္​​ေလးက ​ေဆးဆိုးထားသလို ရဲရဲ​ေတာက္​​ေတာက္​​ေလး။ သိပ္​ၿပီးခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းလြန္​းတယ္​။ တစ္​အိမ္​လံုးရဲ႕ႏွလံုးသားမ်က္​႐ႈ​ေလးမို႔ အႏိုင္​က်င္​့မခံရဘူးတဲ့ က​ေလးမ​ေလးက အားပါးတရကိုငိုပါတယ္​။ ႏွာရည္​​ေတြလဲထြက္​သလို အျဖဴ အျပာစပ္​အက်ႌ​ေလးကလဲ ႏွာရည္​​ေတြ မ်က္​ရည္​​ေတြနဲ႔​ေပသလူးလို႔။ မုန္​႔ျပန္​မရတာမို႔ ပိုတိုးလို႔ငို႐ိႈက္​ရာက​ေန စိတ္​မ႐ွည္​သည္​့ဟန္​ အ​ေျပးသြားကာ မုန္​႔စား​ေနတဲ့က​ေလး​ေလးကို ခံု​ေပၚက​ေပတံနဲ႔႐ိုက္​ဖို႔ျပင္​တယ္​။ ငါ့မုန္​႔စားတဲ့​ေကာင္​ ​ေသ​ေပ​ေရာ့ဆိုၿပီး​ေတာ့​ေပါ့။ သို႔​ေပမယ္​့ တစ္​ဖက္​​ေကာင္​​ေလးက ပိုအားသန္​တာမို႔ အနားမ​ေရာက္​ခင္​ ​ေစာင္​့တြန္​းျခင္​းခံလိုက္​ရတာပါပဲ။ ခံု​ေစာင္​းနဲ႔လက္​ႏုႏု​ေလးက ထိမိသြားတာမို႔ ရဲစက္​သြားတဲ့ တံ​ေတာင္​​ေလးကို ၾကည္​့ရင္​း က​ေလးမ​ေလးကို ပိုတိုးလို႔ငိုတယ္​။