Unknown [Completed]

Chapter[5]

လူအမ်ားစုရဲ႕တစ္​​ေန႔တာဟာ ဘယ္​လိုအစပ်ိဳးသလဲ သြန္​းမသိဘူး။ သြန္​းရဲ႕တ​ေန႔တာအစပ်ိဳးမႈ ့က​ေတာ့ ျမတ္​ႏိုးမ၀သူရဲ႕ မ်က္​​ေတာင္​ဖ်ားကစလို႔ ပါးျပင္​​ေတာ္​မို႔မို႔က ​ေသြး​ေၾကာဘယ္​ႏွမ်ွင္​႐ွိသလဲဆိုတဲ့ ​ေရတြက္​ျခင္​းနဲ႔စတင္​တယ္​။

"လကၤာ ထ​ေတာ့​ေလ ​ေက်ာင္​းသြားရမယ္​"

ပုခံုး​ေပၚမ်က္​ႏွာအပ္​လို႔ ​ေမွးစက္​​ေနသူအားနာရီ၀က္​မ်ွ႐ႈစားၿပီးခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ခပ္​တိုးတိုးအုပ္​အုပ္​အသံျပဳလို႔ႏိႈးမိတယ္​။ သြန္​းျမတ္​ႏိုးရသူ​ေလးက ယုန္​သဲ​ေလးနဲ႔မို႔ ခပ္​က်ယ္​က်ယ္​​ေလတိုးလို႔ ​ေရႊရင္​အစံုတုန္​လႈပ္​သြားမွာကို​ေတာင္​ သြန္​းက စိုးထိတ္​တယ္​။

"အြန္​း....ငါးမိနစ္​ ငါးမိနစ္​ပဲ​ေနာ္​ ​ေနာ္​ ​ေနာ္​"

လက္​​ငါး​ေခ်ာင္​းကိုဆုပ္​ခ်ည္​ျဖန္​႔ခ်ည္​လုပ္​ရင္​း အသံအစ္​အစ္​​ေသး​ေသး​ေလးက အူယားဖြယ္​အတိ။ ခပ္​ျဖဴ ျဖဴ အုအုလက္​​ေခ်ာင္​းထိပ္​​ေလး​ေတြက ပန္​း​ေသြး​ေရာင္​သန္​း​ေနတဲ့အခါ အာခံတြင္​းထဲဆြဲလို႔ငံုထားပစ္​ခ်င္​စဖြယ္​။ အသက္​ႏွစ္​ဆယ္​ ဘြဲ႔ယူခါနီးျဖစ္​​ေနလည္​း လကၤာ ဟာ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​သဖြယ္​ခြၽဲႏြဲ႔​ေကာင္​း​ေနဆဲ။ ရင္​့က်က္​သြားပါ​ေစလို႔ဆိုရင္​း မျပဳ ျပင္​ရက္​ဘူး။ ဆိုးႏြဲ႔သမ်ွကိုသည္​းခံရင္​း အလိုလိုက္​​ေပး​ေနရတာကိုက ဘုရား​ေပးတဲ့ဆုအျဖစ္​ သတ္​မွတ္​ထားခဲ့သူမို႔။

"ဒီ​ေန႔ Tuto႐ွိတယ္​ဆို"

'၀ုန္​း'

tutoအသံၾကားမွ ၀ုန္​းခနဲ အသည္​းအသန္​ထလိုက္​တာမို႔ ​ေခါင္​းမူးမွာစိုးတဲ့စိတ္​နဲ႔ ပုခံုးကထိန္​းလို႔ ​ေထြးဖက္​မိတယ္​။

"ဟြင္​့ အင္​့ အင္​့ဟင္​့ တြန္​းတြန္​းက ငါ့ကို​ေစာ​ေစာမႏ​ိႈးဘူး ငါ စာ​ေတြမရ​ေသးဘူး အီးဟီးဟီး"

အ​ေျပာနဲ႔အတူ ပုလဲ​ေတြက ပါးျပင္​ျဖဴ ႏုႏုထက္​စတင္​လို႔႐ွပ္​တိုက္​​ေျပးလႊားတယ္​။ ဒါဟာ အျမဲအလိုလိုက္​အႀကိဳက္​​ေဆာင္​ျခင္​းခံ​ေနရတဲ့ လကၤာရဲ႕ အိပ္​​ေရးမ၀တိုင္​းဂ်စ္​တိုက္​​ေနက် ျမတ္​ႏိုးဖြယ္​အမူအရာ​ေသး​ေသး​ေလး​ေတြထဲကတစ္​ခု။