Unknown [Completed]

Chapter[2]

၅ႏွစ္​အရြယ္​က​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ပထမဆံုးသူငယ္​တန္​း​ေက်ာင္​းတက္​ရက္​က ဆူဆူညံညံ။ ကြန္​ပါဘူးနဲ႔႐ိုက္​ၿပီး ကာကြယ္​​ေပးခဲ့တဲ့ရက္​​ေနာက္​ပိုင္​းမွာ မိုးသြန္​းျခယ္​ဟာ ​ေ႐ွးလကၤာရဲ႕တစ္​ဦးတည္​း​ေသာ အဆိုးခံ​ေလးျဖစ္​လာတယ္​။ ျပန္​မဖတ္​နဲ႔ မင္​းတို႔ျမင္​တာမွန္​တယ္​။ သူငယ္​ခ်င္​းဆိုတာထက္​ အဆိုးခံ​ေလး။ တစ္​အိမ္​လံုးရဲ႕အလိုလိုက္​ခံ​ေလး ​ေ႐ွးက ခပ္​​ရြတ္​ရြတ္​လူဆိုးမ​ေလး။ အိမ္​တစ္​ခုလံုးရဲ႕အခ်စ္​ကို သိမ္​းထားရံုမက မိုးသြန္​းျခယ္​​ေလးရဲ႕ စိတ္​႐ွည္​မႈ့​ေတြအားလံုးကိုလဲ သိမ္​းယူထားျပန္​တယ္​။ စိတ္​မ႐ွည္​ စကားနည္​းတတ္​တဲ့ ​မိုးသြန္​းျခယ္​​ေလးက ​ေ႐ွးအတြက္​​ေတာ့လအထူးသီးသန္​႔ စိတ္​႐ွည္​​ေပးတတ္​ပါရဲ႕။

"​တြန္​းတြန္​း​ေရတြားၾကမယ္​"

အိမ္​​ေ႐ွ႕ဘက္​က သြားက်ိဳးမ​ေလးရဲ႕ ​ေ႐ွ႕သြားတစ္​​ေခ်ာင္​းက်ိဳးထားတဲ့ သြား​ေလထြက္​တဲ့သံ​ေလးက ဆူဆူညံ။

"သြန္​းသြန္​းလို႔မ​ေခၚပါနဲ႔လို႔ ဘယ္​ႏွယ္​ခါ ​ေျပာရမလဲ"

ဆံပင္​တိုကပ္​ကပ္​​ေလးနဲ႔ က​ေလးမ​ေလးက ​အက်ႌအျဖဴ ကိုမွ ​ေက်ာင္​းစိမ္​း​ေဘာင္​းဘီ႐ွည္​​ေလးနဲ႔တြဲလို႔၀တ္​ဆင္​ထားတယ္​။ ဂါ၀န္​နဲ႔​ေကာင္​မ​ေလးက ရီလိုက္​တိုင္​း​ေ႐ွ႕သြား​ေလးတစ္​​ေခ်ာင္​းကလြတ္​လို႔​ေပါ့။ တူညီတဲ့အ​ေရာင္​၀တ္​ထားတဲ့က​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​က တစ္​​ေယာက္​လက္​ကိုတစ္​​ေယာက္​ဆြဲရင္​း လမ္​းမႀကီးဆီကို လွမ္​း​ေလ်ွာက္​သြားတယ္​။ ​ေနာက္​ဘက္​က ​ေ႐ွး​ေမ​ေမရဲ႕ ခပ္​ႀကီးႀကီးအျပံဳးကို ဆင္​ျမန္​းထားၿပီး ​သြန္​း​ေလးလက္​ကို ​ေသခ်ာကိုင္​ထားဆိုတဲ့ ခပ္​က်ယ္​က်ယ္​စကားသံကို​ေတာ့ ​ေ႐ွ႕ဘက္​က က​ေလးမႏွစ္​​ေယာက္​ကၾကားပါရဲ႕လားမသိ။ ပထမဆံုးဘ၀ထဲကို စလွမ္​းတဲ့​ေျခလွမ္​း​ေတြပါပဲ။ ဘယ္​ညာထပ္​တူညီခဲ့ၾကတယ္​။ ႏွစ္​​ေယာက္​ထဲစ​ေလွ်ာက္​ခဲ့တဲ့ လမ္​းမွာ အ​ေထာက္​အပံ့ျပဳမယ္​့သူ​ေတြကို​ေမ့ထားရင္​း အျပံဳး​ေတြ​ေ၀ခဲ့တယ္​။ ႏွစ္​​ေတြအမ်ားႀကီးၾကာတဲ့ထိ သူတို႔​ေျခလွမ္​း​ေတြ ထပ္​တူက်မယ္​ထင္​လား။