ruhumdaki ses

4.Bölüm(Biz şimdi neyiz?)

"Ya hadi çık"

"Olum bekle bekle"

"Ya Serdar kapıya mı sıçayım"

"Hayır Beyza seni öldürür" dedi Serdar. Banyo kapısını açıp "Hadi bir sıçmaya kalk, hadi götün yiyo-"

"Şş, Serdar" diye bağırdı Beyza mutfaktan.

"Tama sustum"

Serdar Ömer'e göz devirerek arkasını dönmeden "Bir sırasını beklemiyor ki Beyza" söylenirken bir yandan da Ömer2i Beyza'ya şikayet ediyordu.

"Tamam Serdar, gel otur"

"Şş Beyza, alışverişe gidecek miyiz bu gün. İkimiz." dedi Serdar. Bir yandan da Beyza2nın sofraya koyduğu salatalıklardan götürüyordu.

"Gideceğiz" 

Serdar Beyza'ya sırıtırken "Tamam" dedi.

Mert ve mine gece çok geç yatmıştılar. Mine Mert'e eski anılarını anlatıyordu, Mert de onu meraklı bir bir şekilde dinliyordu. Gece resmen hiç uyumamış sayılırlardı.

Serdar ağzı dolu bir şekilde "He Beyza Mertle Mine nerde?"

"Uyuyor olmaları gerek, git bir bak" dedi. Serdar sandalyeden kalkıp merdivenlere yöneldi. Merdivenlerden çıkarken olmasa olmaz Beyza'ya yazdığı şarkılardan birilerini söyleyip dans ediyordu. Serdar Mert'in kapısının önüne geldiğinde "Mert aşkım içerde misin?" dedi. Aşağıdan bir sesle Serdar gülmeye başladı "Serdar bak aşkım falan deme şu çocuğa" 

"Bana ne, derim. Sende kıskanma"

"Kıskanmıyorum ki"

"He he" Serdar gülerek dayanamayıp Mert'in odasının kapısını açıp içeri girmedi bile. "Şş lan Mert" diye seslendi. Odasında yoktu. Serdar Beyza'ya bağırarak "Beyza, Mert odasında yok"

"Nasıl yok"

"Yok işte, bilmiyorum, bekle Minenin odasına bakiyim"

"Ya Minenin odasında ne yapsın çocuk"

Serdar Beyza'yı dinlemeden Mine'nin odasının kapısını iki kere tıkladı.

İçerden uykucu bir sesle "Ne var" dedi birisi. Serdar direk Mert'in sesi olduğunu anladığında kapıyı hemen açarak odaya girdi direk bağırdı "Ne yapıyordunuz burada, doğru söyleyin"

Mert gözlerini uykucu bir şekilde açarken doğruldu. Serdarla sadece bakıştılar.

"Olum sen neden Mine'nin yanında yatıyorsun" dedi Serdar ciddi bir sesle.

"Ya gece" dedi Mert. Ama Serdar onun lafını keserek olayı daha da ciddiye bağladı.

"Tamam sus anladım" dedi. Mert Serdarın ne ima etiğini anladığında sinirle yataktan fırlayarak 

"Lan neyi anladın" diye bağırdı. Serdar çok açık bir şekilde

"Siz yatınız mı?" dedi. Mert sinirle Serdarın yakasından tutup onu odanın duvarına yasladı. Mine ne kadar engellese de bir işe yaramadı.

"Ne diyorsun olum sen" dedi Mert bağırarak. Serdar hala kararlıydı, ciddi bir sesle

"Ne zamandan beri" dedi. Mert daha çok sinirlenmişti, Serdar onu dinlemiyordu. Mert elini yumruk yapıp tam Serdara vuracakken "Mert" diye bağırdı Mine. Mert duraksadı, mineye bakıp "Bizim hakkımızda neler söylediğini duymadın herhalde"

"Duydum ama buna değmez. Olayı anlatınca anlayacak zaten"

Serdar sinirle yakalarını Mert'in ellerinden kurtararak "Sen konuşma bile. Zaten annenle babanın ölümünden sonra sana evimizi açtık şimdide arkadaşımla mı yatmaya çalışıyorsun" dedi Serdar sinirle bağırarak. Minenin gözleri dolmuştu yüzü kıpkırmızı olmuştu. Mert mineye bakarken ağlayacak duruma geldiğini görünce "Serdar odadan çık" diye bağırdı.

"Hayır çıkmıyorum" dedi Serdar "Bu kız geldiği günden beri neden sana yürüdüğünü anlatacak. Şimdi, hemen"

Beyza odaya girerek Serdarın kolundan tutup onu odadan çıkarmaya çalışıyordu. Serdar Beyza'yı köşeye iterek Beyza'nın kafasını masanın ucuna vurmasına neden olmuştu. Serdar Beyza'nın kafasını çarptığını görünce "Beyza" diye bağırıp Beyza'nın yanına koştu.

"Beyza, iyi misin. Özür dilerim Beyza" diye bağırıyordu hala. Mert eğilerek Beyza'nın kafasını kaldırmaya çalışırken Serdar "Dokunma. Dokunmayın ona" diye bağırmaya başladı. Serdar korkarak hala bağırıyordu. Yaklaşık yarım satir Beyza'nın uyanmasını beklediler başında. Herkes başka bir kafadaydı. Öylece masa başında oturup Beyza'ya bakıyorlardı, onun uyanmasını bekliyorlardı. Serdar gözleri dolu bir şekilde sadece Beyza'yı izliyordu, çok stresti. Ayaklarından bir tanesini sallıyordu, ellerini birleştirdi.

3 saat sonra...

"Serdar" diye fısıldadı Beyza. Serdar hemen oturduğu yerden fırlayarak Beyza'nın yanına koştu.

"Buradayım güzelim" dedi telaşla. Mert ve diğerleri uyumuştular bile. Beyza aralıklı uyanıyordu. Diğerleri de iyi olduğunu öğrendikleri için uyumuştular.