HEART THIEF ( KALP HIRSIZI )

İNTİKAM

'Bir insan birine bağlanıp kalamaz' buydu benim bakış açım. Hayatıma birini alana kadar. Bağlanıp kaldım ben ona. Güçlü yanımı gösterdim. Oradan vurdu beni. Zayıf noktam hedefken olurken,güçlü yanımdan vurdu.Çok iyi biliyordu beni.Kendinden kattı bana biraz. Beni tamamladı.
Sonra öyle bıraktı ki beni,ne ben kaldım geriye nede benliğimden eser.

Gözlerimi kapattım.Sadece ona bıraktım kendimi.Mantık yok,yanlışlar doğru. Şuan ki halimin en kısa ve öz açıklması.Kafasını hafif hafif sağa yatırarak dudakları kulağımı buldu. Kalbimde olan eli enseme yerleşti. Daha da yaklaştı. Kendini bana katmak istermiş gibi,mümkünmüş gibi.

"Aslı." Kulağıma fısıldadığı isim karşısında dondum. Kimdi o?

"Sen,duruşun,kokun,saçların. Tek farkın benim olmayışın Ahsen."Kimden bahsettiğini şimdi anlamıştım. Bana benzettiği ölen sevgilisi.Acaba nasıl öldü? Sorsam yerinde olurmuydu acaba? Merakıma engel olamayacağım daha fazla.
" Nasıl öldü?" fısıltıyla söylediğim bu sözleri ben bile zor duymuştum.

"Ben,hepsi benim yüzümden."Hepsi onun yüzünden mi ? Bir insanın ölümü nasıl onun yüzünden olabilirdi ki? Onu yavaşça kendimden uzaklaştırmak için ellerimi göğsüne koyup ittim.

Kapıya doğru yöneldim. Şuan ne yapmak istediğimi bende bilmiyordum. Dış kapıya geldiğimde kapıyı yavaşca açtım. Kolumdan tutup birden beni kendine çekti. Kapıyı kapattı.Duvara doğru ittiğinde derin nefesler aldım. Bir anda dudaklarını dudaklarımda hissetiğimde duraksar gibi oldum. Fakat çok sürmedi, ona karşılık vermeye başladım.

Beni kollarımdan tutup odasında ki yatağa biranda fırlatınca şaşırmış ona bakınıyordum.Üzerime doğru yatınca tekrar öpüşmeye başladık. Bu,bu anlatılamaz bir histi. Yavaş yavaş boynuma doğru indiğinde derin derin solurken nefesimi düzeltmeye çalıştım. Ama boynumu öperken verdiği hisle daha fazla solumaya başladım.

"Dur."

Dilimden dökülen bu kelime onu etkilemiş olacakki daha fazla,daha şehvetli öpmeye başladı. Onun bu denli şehvetine dayanamadım. Ve yenik düşerek bacaklarımı beline doladım. Ellerimi boynuna atıp saçlarını çekmeye başladım. Bu his hiç bitmesin,gitmesin beni bırakmasın. Öpücüklerine son verecekken onu tuttum ve dudaklarına asıldığımda elleri ile beni geri çekti. Kulağıma doğru eğildi. "Ahsen SANCAKTAR buda beni orada bırakışının intikamı olsun." dediğinde hiçbirşey yapamadan kala kaldım.

Üstümden kalkıp bir t-shirt giydi. Sırıtıp bana baktı.Çenesini oynatıp yeni yeni çıkan sakalını kaşıdı.Bense gözlerimi hiç ayırmadan ona bakıyordum. Kapının çalmasıyla irkildim. Barış kapıya doğru yöneldi ve bende arkasından onu takip ettim.

"Ahsen geldik kızım.Hadi inelim aşağı." dedi annem. Sadece kafamı sallamakla yetindim. Üzerimde ki şoku atlatamamıştım.Yavaş yavaş merdivenlerden inerken kapı sesi gelmediği için arkamı döndüm. Barış kapıda dikilmiş bana bakıyordu. Onu tanımayan biri bile şuan gözlerinde ki üzüntüyü görebilirdi. Neden böyle davranıyordu. Annem kapıyı açtı. Aklımda düşüncelerle eve girdim.Ben ne yapıyordum. Değişiyorum ben değisiyorum. Kendimi yatağa attım. Yatağın yumuşaklığından hafifçe sektim.

Barış'ın beni yatağa attığı anı anımsadım. Sanki beni görebilmesi mümkünmüş gibi yastığımı alıp kafama kapattım. Değişik duygular hissediyorum. Bir yanım mutluluktan tepinirken diğer yanım bağıra bağıra ağlıyordu. Kafamı yavaş yavaş kaldırdım. Gardolabımın boy aynasının karşısına geçtim. Kendimi baştan aşağı süzdüm. Gözlerimi kapattım. 'Ben Barışla onları yaşarken Ömeri unutuyorum.' Beynimden geçen bu düşünce beni afallatmıştı. Elimi kalbime koydum. Zihnimi susturdum. Hissettiklerim.. Koca bir hiç. Ben kimi istiyorum? Ben ne yapmalıyım?